Zelf deel gaan uitmaken van het mysterie, dan heb je het pas echt begrepen.
Er is een prachtig verhaal. Helaas kan het niet waar zijn. Ik had zo graag gewild dat het waar was…! In het Oosten heb je veel geliefden gehad, hele beroemde geliefden – Heer en Ranjha, Sheeri en Farhad – maar het derde stel is het beroemdst, Laila en Majnu. Ze hebben elkaar geen van allen kunnen vinden om samen te leven. Dat is hun groot geluk geweest, daarom zijn ze heel hun leven van elkaar blijven houden.
Laila en Majnu
Majnu was een arme man. Laila was een heel rijk, superrijk meisje en haar ouders waren niet van plan om hun enige meisje in de handen van Majnu te leggen, die helemaal niemand was, gewoon een bedelaar. Gewoon om hem te ontlopen en van het kwaadspreken af te zijn verlieten de ouders de stad om in een andere stad te gaan wonen. Ze hadden zaken en ze hadden huizen in vele steden.
Op de dag dat ze weggingen stond Majnu buiten de stad naast een boom, verstopt in het gebladerte van de boom, om gewoon zijn geliefde Laila voor het laatst te zien terwijl ze vertrok. Hij zag Laila op haar kameel terwijl de hele caravan wegtrok. Hij bleef maar staan kijken zover hij kon en in een woestijn kun je heel ver kijken, er is niets wat in de weg staat.
Tenslotte waren ze verdwenen, voorbij de horizon… maar Majnu bleef maar kijken. Hier wordt het verhaal een mythe, maar met enorm veel betekenis. Hij heeft die plek nooit verlaten. Hij vertrouwde op zijn liefde en hij hoopte dat Laila op een dag langs dezelfde route terug zou keren. Er was geen andere route de stad uit.
Twaalf jaar later keerde Laila terug. Haar vader was dood en nu was ze eindelijk vrij. Ze was nooit met iemand anders getrouwd, ze had erop gestaan dat als ze al ging trouwen, dan zou ze met Majnu trouwen.
Haar vader had gezegd: ‘Als dat jouw beslissing is, dan is het mijn beslissing dat je nooit zult trouwen.’ Maar toen de vader overleed, kwam Laila terug.
Nou is twaalf jaar een hele tijd. In die twaalf jaar had Majnu naast de boom gestaan. Het gebladerte was erg gegroeid, hij had niets gegeten, geen water gedronken en geleidelijk aan was hij met de boom vergroeid geraakt. Twaalf jaar staan was zo lang… langzamerhand was hij deel van de boom geworden.
Laila kwam in de stad vragen naar Majnu. De mensen zeiden: ‘Het is een heel droevig verhaal. Hij was weggegaan om afscheid van je te nemen maar hij is nooit teruggekomen. Alleen af en toe, in de diepe stiltes van de nacht, komt er vanuit een bepaalde boom een geluid dat jouw naam roept: ‘Laila, het duurt zo lang. Wanneer kom je terug?’ En de mensen zijn bang voor die boom geworden, want het lijkt wel of er in die boom geesten of iets dergelijks rondspoken. Niemand komt bij die boom in de buurt.’
Laila ging naar de boom toe. Ze hoorde de stem, ze hoorde het blije welkom maar ze kon niet zien waar Majnu verstopt zat. Ze ging het gebladerte van de boom in. Het kostte haar veel moeite om erachter te komen dat Majnu een deel van de boom was geworden.
Het kan niet op feiten berusten… maar de mysticus gaat deel uitmaken van het mysterie van het bestaan. En het verhaal van Laila en Majnu is een soefi verhaal. Misschien is het wel symbolisch voor de ultieme eenwording met het bestaan.
Niet proberen om het te demystificeren, maar zelf deel gaan uitmaken van het mysterie, dan heb je het pas echt begrepen. Het mysterie zal altijd wel een mysterie blijven, maar je zult het gaan begrijpen als je zelf een mysterie wordt.
Dan heb je het pas echt begrepen. Anders is ieder begrip alleen maar kennis dat je van iemand anders hebt geleend…
Het bestaan is een mysterie
en je moet het nemen als een mysterie
en niet doen alsof je iets kunt verklaren. Osho
Mysterie bestaat, maar ze is niet alleen beperkt tot vrouwen. Heel het bestaan is mysterieus. Deze prachtige regen… deze muziek van de vallende regen… de bomen die blij zijn. Denk je dat er geen groot mysterie is?… Als je kijkt, dan is elke bloem een mysterie. Waar komen die kleuren vandaan? Elke regenboog is een mysterie, elk moment van je leven is een mysterie. Gewoon hier zijn… is het geen mysterie dat je nergens anders bent dan hier?
Als je ogen eenmaal helder zijn en je hoofd en je hart niet meer in conflict zijn, begint alles mysterieus te worden. Dan wil je het niet demystificeren – dat is absoluut lelijk en crimineel! Het mysterie van het bestaan moet verwelkomd worden zoals het is. Het is een schending, agressie, geweld, om het te ontleden, het te demystificeren.
Iemand van meditatie geniet gewoon van de bloemen, de vogels, de bomen, de regen, de zon, de maan, de mensen. Het is goed dat we allemaal overspoeld worden door een mysterieus geheel. Het leven zou ontzettend saai zijn als we elk mysterie zouden decoderen.
De wetenschap is er helemaal op gericht om het bestaan te demystificeren. Poëzie en kunst zijn erin geïnteresseerd om het mysterie van het bestaan te vieren, om haar te verwelkomen. En de mysticus, de religieuze mens, leeft het mysterie – niet van buitenaf zoals een dichter, maar vanuit de binnenkant zelf.
Hij wordt zelf mysterie.
Osho, The Great Pilgrimage – From Here to Here, pp. 316 – 317.
Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti.
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.
Afbeeldingen:
http://img.thebridalbox.com/wp-content/uploads/2016/07/laila-majnu-love-stroy.jpg
http://www.azquotes.com/picture-quotes/quote-existence-is-a-mystery-and-one-should-accept-it-as-a-mystery-and-not-pretend-to-have-rajneesh-107-17-91.jpg