Oog in oog met Osho

In maart 1978 was ik tijdens een wereldreis in Poona terechtgekomen. Drie dagen liep ik rond op de ashram, een oase met rode mensen, zonder de meester zelf te hebben gezien. Hij sprak in Hindi en dus had ik alleen naar zijn tapes in het Engels geluisterd.
Op die derde en laatste dag werd mij verteld dat het de Verlichtings-dag was van Bhagwan Shree Rajneesh, zoals Osho toen heette. Er zou in de avond een ‘celebration’ zijn en ik was welkom. Ik moest me wel wassen met geurloze zeep en shampoo. Die avond stond ik in de rij voor de eenvoudige boeddha-hal. Iedereen werd door twee meisjes beroken op geurtjes. Ik was de enige die geen rood droeg. Een meisje bracht mij naar de zijkant van de hal, tegenover het podium. Voor mij was een zee van zittende rode sannyasins. Er was live muziek, waarop langs de rand gedanst werd. Opeens voelde ik een groeiende spanning van verwachting in de hal. Vanuit de ashram naderde een witte auto die achter het podium uit het zicht verdween. De muziek werd opgevoerd, een golf van extase ging door de hal en daar kwam de Meester tevoorschijn vanachter een wit schot. …
Dit is de tweede aflevering van een serie reisverhalen.
Lees meer: Sanatan 2.