Een fragment uit een toespraak op Osho TV: Om Mani Padme Hum #1.
Potala paleis, Lhasa
… het enige land in de wereld dat al zijn genialiteit aan het innerlijk onderzoek heeft gewijd is Tibet. Haar bevindingen zijn van enorme waarde. Om Mani Padme Hum is een van de mooiste uitdrukkingen voor de ultieme ervaring. De betekenis is ‘het geluid van stilte, de diamant in de lotus.’
…
Deze mantra Om Mani Padme Hum heeft een hele filosofie binnenin zich. Begin met hum, het laatste woord en het eerste zal uit zichzelf verschijnen. En als je innerlijke wezen gevuld is met het geluid van stilte, zul je ook de prachtige ervaring hebben een lotus met een diamant te zien in de vroege ochtendzon. De diamant is stralende. De lotus is zo zacht, zo vrouwelijk, zo delicaat – het is met geen enkel andere bloem te vergelijken.
Het werd zo belangrijk voor de mystici… je moet de standbeelden van Gautama Boeddha gezien hebben waarbij hij gezeten is op een lotus. Zij tonen symbolisch aan dat hij het ultieme heeft bereikt; zijn eigen innerlijke lotus heeft gebloeid. En niet alleen de lotus heeft gebloeid, de diamant die erin verborgen is, van binnen… als zij de blaadjes opent, vind je een Kohinoor. De diamant heeft een kwaliteit – vandaar dat hij is gekozen. Het is symbolisch voor de eeuwigheid. De diamant is voor altijd, hij kent geen dood; hij is onsterfelijk. De ervaring is mooi en eeuwig.
Maar ongelukkigerwijs is Tibet in duisternis gedompeld. Zijn kloosters zijn gesloten, zijn zoekers naar waarheid zijn gedwongen in werkkampen te werken. Het enige land in de wereld dat werkte – als een op één punt gericht genie, met al zijn intelligentie aan de zoektocht naar het eigen innerlijk en zijn schatten – is door de communistische invasie van Tibet gestopt.
En het is zo’n lelijke wereld dat niemand er bezwaar tegen maakte. Integendeel, omdat China groot is en machtig, hebben zelfs landen die machtiger zijn dan China, zoals Amerika, geaccepteerd dat Tibet aan China toebehoort. Dat is volslagen nonsens – enkel omdat China machtig is en iedereen China aan zijn kant wil hebben. Noch de Sovjet Unie noch Amerika hebben de claim van China betwist. En Amerika en China daargelaten – zelfs India heeft geen bezwaar gemaakt. Het was zo’n mooi experiment, en Tibet had geen wapens om mee te vechten, ze hadden geen leger; ze hadden er nooit aan gedacht. Hun hele inzet betrof een naar binnen gerichte pelgrimstocht.
Nergens is er zo’n geconcentreerde poging gedaan om het wezen van de mens te ontdekken. Elke familie in Tibet was gewend hun oudste zoon aan een klooster te geven waar hij kon mediteren en naar verlichting kon groeien. Het was een vreugde voor elke familie dat tenminste een van hen met heel zijn hart, vierentwintig uur per dag, werkte aan het innerlijk wezen. Zij zelf werkten er ook aan maar konden er niet al hun tijd aan besteden, zij moesten voor het eten zorgen, voor kleren en onderdak, en in Tibet is dat een moeilijke zaak. Het klimaat is niet erg behulpzaam; het is een enorme strijd om in Tibet te leven. Maar toch gaf elke familie hun eerstgeboren kind aan het klooster.
Er waren honderden kloosters… en deze kloosters moeten niet vergeleken worden met enig katholiek klooster. Deze kloosters hadden hun gelijke niet in de hele wereld. Deze kloosters hielden zich alleen maar met een ding bezig: je bewust te maken van jezelf.
Duizenden deviezen zijn er gedurende eeuwen gecreëerd zodat je lotus kan bloeien en je jouw ultieme schat kunt vinden, de diamant. Dit zijn enkel symbolische woorden, maar de vernietiging van Tibet moet in de geschiedenis gekend worden, vooral wanneer de mens een beetje meer bewust wordt en de mensheid een beetje meer menselijk….
Dit is de grootste calamiteit van de twintigste eeuw dat Tibet in handen is gevallen van de materialisten die niet geloven dat je iets binnen in je hebt. Zij geloven dat je enkel materie bent dat je bewustzijn een bijproduct is van de materie. En dit alles is simpelweg zonder enige ervaring van het innerlijke – enkel logische rationele filosofie.
Geen enkele communist in de wereld heeft gemediteerd, maar het vreemde is – zij ontkennen allemaal het innerlijk. Niemand denkt na hoe het uiterlijk kan bestaan als er geen innerlijk is. Zij bestaan samen, ze zijn onscheidbaar. Het buitenste is enkel een bescherming voor het binnenste, omdat het innerlijke erg delicaat en zacht is. Maar het uiterlijk is geaccepteerd en het innerlijk wordt ontkend. En zelfs als het soms wordt geaccepteerd, de wereld wordt zo gedomineerd door zulke smerige politici dat zij zelfs de innerlijke ervaringen voor lelijke doeleinden gebruiken.
Net gisteren kreeg ik te horen dat Amerika nu zijn soldaten traint in meditatie zodat zij kunnen vechten zonder het krijgen van een zenuwinzinking, zonder gek te worden, zonder enige vrees te voelen – zodat ze stil in hun greppels kunnen liggen, kalm en koel en beheerst. Geen mediterende zal ooit hebben kunnen bedenken dat meditatie ook gebruikt kan worden om er oorlogen mee te vechten, maar in de handen van politici wordt alles lelijk – zelfs meditatie. Nu onderwijzen legerkampen in Amerika meditatie zodat hun soldaten kalmer en rustiger kunnen zijn als ze mensen doden.
Maar ik wil Amerika waarschuwen: je speelt met vuur. Je begrijpt niet precies wat meditatie zal doen. Je soldaten zullen zo kalm en rustig worden dat zij hun wapens zullen weggooien en gewoon zullen weigeren te doden. Een mediterende kan niet doden; een mediterende kan niet destructief zijn. Dus zullen zij op een dag verbaasd zijn dat hun soldaten niet langer geïnteresseerd zijn in vechten. Oorlog, geweld, moord, een bloedbad van miljoenen mensen – dit is niet mogelijk als een mens iets weet van meditatie. Dan kent hij niet alleen zichzelf, hij kent ook de ander die hij doodt. Hij is zijn broeder. Zij behoren allen tot hetzelfde oceanische bestaan.
Voor de pdf, zie Osho: Om Mani Padme Hum # 1.