De marmerrotsen bij Jabalpur

Osho had ook verteld dat een nabije grote rivier door een kloof stroomde van hoge witte marmerrotsen. Bij volle maan was dat een magisch gezicht. Het was bijna volle maan en met een paar sannyasins van het centrum huurde ik in een dorpje een boot met roeier die met ons bij het volle maanlicht langzaam door de kloof voerde. Er was weinig stroming. Naarmate we de hoge witte rotswanden naderden en de maan hoger kwam, kwamen we op een plek waar marmerrots aan beide kanten reflecteerden in het zilveren maanlicht. Het was alsof het witte marmer zelf licht gaf. Een mysterieus wit licht, als een mengeling van melk en zilver, diffuus en toch helder. Een fascinerende magische schoonheid, als in een sprookje. Mijn Indiase medepassagiers slaakten uitroepen van bewondering en praatten door elkaar, wat weerkaatst werd door de marmeren wanden. Ik stelde voor om stil te zijn en te mediteren op deze schoonheid. Iedereen vond dat een goed idee en zo konden we deze bijna bovennatuurlijke pracht, in stilte, diep op ons laten inwerken. Ik bedacht dat Osho hier ook zo gevaren had tussen de marmeren rotsen. Een onvergetelijke ervaring die ik nu met hem deelde.
Meer: Sanatan 13

Pathika en Abhilasha waren op reis door India ook bij de ‘marble rocks’ bij Jabalpur geweest. Hun foto’s geven een indruk van de mystieke schoonheid van deze plek.