Moppen voor extase

Ik was op zoek naar deze ervaring door bij mannen te zijn, en het gebeurde door bij u te zijn!  Is zo’n grote gelukzaligheid, of extase, of orgasme – ik weet niet hoe ik het moet noemen – alleen mogelijk met een meester, of ook met een man?

De ervaring van ultieme gelukzaligheid, extase of orgasme, heeft niets te maken met de ander! Het gebeurt in jezelf; de ander is slechts een excuus.  Het kan de meester zijn, het kan iemand anders zijn. Met de meester is het gemakkelijker, want met de meester heb je geen verwachtingen.
Bij elke andere man heb je verwachtingen. Bij elke andere man wil je domineren. Met elke andere man is je relatie niet iets ontspannen.
Het heeft niets te maken met de man. Het is jouw houding, jouw benadering die doorslaggevend is. Als je relatie met de meester vol verwachtingen is, dan kan deze ervaring niet gebeuren. 
De ervaring kan zelfs met een boom gebeuren, of zelfs met de sterren, of zelfs als je alleen in je kamer zit: het heeft niets met iemand anders te maken!
Je moet het goed begrijpen; het is een explosie van vreugde in jezelf. Maar alleen in je kamer zitten is het moeilijkst omdat je geen enkel excuus hebt. Je kunt niet eens glimlachen omdat je denkt: ‘Word ik gek? Er is niemand – en ik lach?!’

 
Ik zat in een treinstation te wachten. De trein zou laat in de avond komen en er waren weinig andere mensen. Eén man die in een luie stoel zat trok ieders aandacht omdat hij soms gebaren maakte alsof hij iets weggooide, en soms zat hij te glimlachen of te lachen, en hij moest zo hard lachen dat hij zijn buik moest vasthouden van het lachen.
Ik zat naast hem. Ik wilde niemand storen – hij was zo aan het genieten – maar het viel niet mee om de verleiding te weerstaan om erachter te komen wat er met die man aan de hand was.
Ik vroeg hem: ‘Ik wil me er niet mee bemoeien; het spijt me, maar ik kan het niet langer weerstaan en we moeten hier nog een paar uur blijven zitten. Wat is er aan de hand?  Soms gooi je dingen weg door een gebaar van je hand. En je trekt zulke gezichten; en soms lach je; en soms zit je zo te schuddebuiken dat je je buik moet vasthouden – terwijl je alleen bent.’

De man zei: ‘Ik verklap niemand het geheim. Maar je hebt drie uur naast me gezeten en ik kan begrijpen hoe moeilijk het voor je moet zijn geweest om de verleiding te weerstaan om het te vragen. Ik zal je het geheim vertellen. Kom maar dichterbij.’
Dus kwam ik dichterbij; ik trok mijn stoel dicht tegen hem aan. En hij zei: ‘Het is niets bijzonders. Ik vertel gewoon moppen aan mezelf.’
Ik zei: ‘Moppen?’
Hij zei: ‘Ja, ik vertel moppen, maar soms zijn het oude moppen die ik al vaak heb verteld, dus die gooi ik weg. En soms zijn het zulke sappige moppen dat ik mezelf niet kan bedwingen om hardop te lachen, maar er zitten mensen te slapen, en er zijn zoveel mensen, dus moet ik mezelf en mijn lachen inhouden. Een paar grappen zijn van dien aard dat ze geen gelach teweegbrengen, maar alleen een heel zachte glimlach.’

Ik zei: ‘Je bent een groot man: je hebt een groot geheim gevonden.’
Hij zei: ‘Wat bedoel je met een groot geheim gevonden?’
Ik zei: ‘Als iedereen dit geheim zou kennen, zou de wereld veel mooier zijn, minder ellendig. Er zou meer gelachen worden, meer vreugde. Je hoeft niet te wachten tot iemand anders je een mop vertelt. Dit is heel goed – je vertelt jezelf een mop en als je hem niet leuk vindt, kun je hem gewoon weggooien.  Als iemand anders een mop vertelt, moet je altijd nog lachen als je hem niet leuk vindt, moet je schijnheilig zijn. Diep van binnen zeg je “rot!mop”, maar aan de oppervlakte lach je en zeg je wat is het toch een geweldige mop.  En je hebt een enorme vrijheid gevonden. Je kunt je eigen moppen kiezen en je kunt van elke sappige mop genieten, zo vaak als je wilt – je kunt hem opnieuw vertellen.’

Wetenschappers hebben ontdekt dat alles wat er met je gebeurt, in de centra van je hersenen gebeurt. Excuses kunnen zich aan de buitenkant bevinden, maar het echte gebeuren vindt plaats in de zevenhonderd centra in de hersenen.

Osho: Beyond Enlightenment #21

Afb: Nicolás Borie Williams – Pixabay