Onthoud dat meditatie geen concentratie is, maar ook geen contemplatie. Meditatie is niet denken. Misschien denk je aan God — zelfs dan is het denken. Misschien denk je aan geld, misschien denk je aan God — het maakt in wezen geen verschil. Het denken gaat door, alleen de objecten veranderen. Dus als je aan de wereld denkt, of aan seks, zal niemand dat contemplatie noemen. Als je denkt aan God, aan deugd, als je denkt aan Jezus, Krishna, Boeddha, dan noemen mensen dat contemplatie.*
Maar Zen is daar heel strikt in — het is geen meditatie, het is nog steeds denken. Je bent nog steeds bezig met de ander. Bij contemplatie is het andere aanwezig, hoewel natuurlijk niet zo exclusief als bij concentratie. Contemplatie heeft meer vloeibaarheid dan concentratie. Bij concentratie is de mind op één punt gericht; bij contemplatie is de mind gericht op één onderwerp, niet op één punt. Je kunt erover blijven nadenken, je kunt met het onderwerp veranderen en meegaan, maar over het geheel genomen blijft het onderwerp hetzelfde.
Wat is dan meditatie? Meditatie is gewoon verrukt zijn in je eigen aanwezigheid; meditatie is een verrukking in je eigen wezen. Het is heel eenvoudig — een totaal ontspannen staat van bewustzijn waarin je niets doet. Zodra je iets doet, raak je gespannen; ongerustheid treedt onmiddellijk in. Hoe te doen? Wat te doen? Hoe te slagen? Hoe niet te falen? Je bent al verhuisd naar de toekomst. Als je overweegt, wat kun je dan overwegen? Hoe kun je het onbekende overwegen? Hoe kun je het onkenbare overwegen? Je kunt alleen het bekende overwegen. Je kunt er steeds weer op kauwen, maar het is het bekende. Als je iets weet over Jezus, kun je steeds opnieuw nadenken; als je iets weet over Krishna, kun je steeds opnieuw nadenken. Je kunt doorgaan met wijzigen, veranderen, versieren — maar het zal je niet leiden naar het onbekende. En God is het onbekende, de onkenbare.
Meditatie is gewoon zijn, niets doen — geen actie, geen gedachte, geen emotie. Je bent er gewoon. En het is een pure verrukking. Waar komt dit genot vandaan als je niets doet? Het komt nergens vandaan, of het komt overal vandaan. Het is niet veroorzaakt, want het bestaan is gemaakt van het spul dat vreugde heet. Het heeft geen oorzaak nodig, geen reden. Als je ongelukkig bent heb je een reden om ongelukkig te zijn; als je gelukkig bent ben je gewoon gelukkig — er is geen reden voor. Je mind probeert een reden te vinden omdat hij niet kan geloven in het niet-oorzakelijke, omdat hij het niet-oorzakelijke niet kan beheersen — met het niet-oorzakelijke wordt de mind eenvoudigweg machteloos. Dus gaat de mind door met het vinden van een of andere reden. Maar ik zou je willen zeggen dat wanneer je gelukkig bent, je gelukkig bent zonder enige reden en wanneer je ongelukkig bent, je een reden hebt om ongelukkig te zijn — want geluk is gewoon het materiaal waaruit je bestaat. Het is je wezen, het is je diepste kern. Vreugde is je diepste kern.
Osho, Dang Dang Doko Dang # 5
*In de Bijbel staan geen verwijzingen naar meditatie.