Maitreya: waar vertrouwen en meditatie elkaar ontmoeten

Dit is een speciale avond, omdat een van ons naar de andere oever is vertrokken. Swami Anand Maitreya was zeker een man met enorm veel moed. Ergens rond 1960 kwam hij me tegen. Hij was al twaalf jaar lid van het parlement en hij was erg goed bevriend met de eerste premier van India, Pandit Jawaharlal Nehru. Maar zodra hij mij hoorde, liet hij gewoon zijn hele politieke carrière vallen.
Pandit Jawaharlal Nehru probeerde hem over te halen en zei: ‘Je maakt alle kans om minister-president van je deelstaat te worden.’ Hij kwam uit Bihar, het land van Boeddha.
Maar Maitreya zei: ‘Ik wil dat één ding duidelijk is: ambitie is de hel en ik zal niet achterom kijken; ik ben klaar met de politiek. Het is gedaan met alle ambities voor mij.’ En sindsdien is hij bij me geweest.

   
Swami Anand Maitreya

Hij heeft nooit één vraag gesteld. Hij heeft nooit getwijfeld, zijn vertrouwen was absoluut. In deze jaren zijn duizenden mensen naar mij toegekomen; velen zijn verdwaald, maar hij bleef standvastig. Hij kon zich niet voorstellen hoe mensen tegenstrijdigheden in mijn uitspraken konden vinden.
Ergens in 1984 is Maitreya verlicht geworden, maar hij had ervoor gekozen om te zwijgen, dus bleef hij zwijgen. Hij heeft me niet eens verteld wat er met hem gebeurd was. Maar op de dag dat het gebeurde riep ik een kleine bijeenkomst bijeen van een paar sannyasins in Rancho Rajneesh in Amerika. Ik kondigde aan dat er drie speciale comités zouden komen: één van Mahasattva’s, de grote wezens die voorbestemd zijn om al in dit leven verlicht te worden; het tweede van Sambuddha’s, die al verlicht zijn; en het derde van Bodhisattva’s, die ook verlicht zullen worden … maar die er misschien iets langer over zullen doen dan de andere twee categorieën, maar zeker voor hun dood.

Hij was geschokt omdat ik Maitreya’s naam had genoemd. Hij wilde het helemaal voor zichzelf houden en tegen niemand iets over verlichting zeggen. Toen hij de bijeenkomst verliet, zei hij tegen een paar mensen buiten: ‘Het is heel vreemd, ik heb het niet gezegd – ik heb geprobeerd het te verbergen – maar op de een of andere manier heeft hij het gezien. En hij heeft het niet alleen gezien, hij heeft mij verlicht verklaard.”
En zijn reactie was werkelijk er een van grote liefde. Hij zei: ‘Osho is echt een schurk.’

Al die jaren voor zijn verlichting en na zijn verlichting bleef hij gewoon heel gewoon, zonder ego, zonder verlangen, zonder hebzucht.
Vlak voordat ik terugkwam naar Poona vertelde Maitreya me in Bombay: ‘Ik heb tienduizend roepies in een bankdeposito in Patna, Bihar; dat is alles wat ik heb, maar nu zal ik het niet meer nodig hebben.’
Hij was zich er beslist van bewust dat zijn tijd van vertrek naderde. En hij maakte het geld over aan Neelam voor de ashram. Hij stierf zonder iets, zonder bezittingen.
En hij gleed heel langzaam weg, heel stilletjes, van de slaap naar de eeuwige slaap.
Ik zeg dat deze avond speciaal is, omdat een van ons van de wereld der sterfelijken naar de wereld der onsterfelijken is gegaan. Hij zal niet opnieuw geboren worden. Hij heeft de vrijheid en de bevrijding bereikt waar we het over hebben gehad.


Afscheid van Maitreya in Buddha Hall

Dit is een moment om groots te vieren en je te verheugen. Het gebeurt heel zelden. In miljoenen mensen komt er misschien één tot deze stille explosie van licht en verdwijnt dan in de oceaan van bewustzijn die het bestaan omgeeft.
Ik wil deze lezingen opdragen aan Swami Anand Maitreya, die vanuit de slaap in de eeuwige slaap is gegleden. Maar hij sliep niet! Hij is heengegaan in volkomen ontwaken. Hij is met volledig bewustzijn heengegaan. Je zult hem in je herinnering houden omdat hij ook aan jou het pad heeft getoond. Hij leefde vreugdevol, hoewel hij niets had, en hij stierf vredig, gelukzalig.
Dat is wat het bereiken van je bestemming betekent. Zij die in ellende leven en in ellende sterven, blijven hun bestemming mislopen. Zij falen en omdat ze al zo vaak gefaald hebben, raken ze eraan gewend om steeds weer te falen. Maar zelfs als één iemand onder jullie slaagt, is dat ook jullie succes. Hij heeft bewezen dat waar we het over hebben gehad niet louter filosofie is – het is een authentiek pad naar zelfrealisatie.

Maitreya zal gemist worden. Gisterenavond nog, toen ik hem voor het laatst zag, had ik een vreemd gevoel… alsof hij heel snel zou vertrekken. En dit gevoel overkwam ook veel andere mensen; het was alsof hij zich bij elkaar raapte en zich voorbereidde op de eeuwige pelgrimstocht. Hij is heengegaan zoals een mens zou moeten gaan – vreugdevol, extatisch.
Je moet onthouden dat zijn hele ervaring gebaseerd was op twee dingen: één, dat hij in mij in vertrouwen is gevallen … Het is een vreemde taal die ik gebruik. Misschien heb je de uitdrukking ‘in vertrouwen vallen’ nog nooit gehoord. Verliefd worden, in liefde vallen, gebeurt elke dag. In vertrouwen vallen gebeurt maar af en toe.

En ten tweede heeft hij sinds hij mij heeft ontmoet geen moment gemist om zoveel mogelijk in meditatie te gaan. Zijn dood was niet het einde van het leven, maar het ultieme hoogtepunt van een enorm vertrouwen en meditatie. Waar vertrouwen en meditatie elkaar ontmoeten, bereikt men zijn potentieel in al zijn glorie en pracht.

Osho: The Great Zen Master Ta Hui #6