Liefde is niet alleen de hoop van de wereld, maar de enige hoop. Tot nu toe heeft de mens een absoluut liefdeloos leven geleid. Alle samenlevingen, culturen en religies op aarde hebben over liefde gesproken, maar hebben een zeer liefdeloos bestaan geleid. Er is in het verleden veel over liefde gesproken, maar de structuur die samenlevingen hebben gecreëerd is in principe tegen liefde. De samenleving is gericht op oorlog, en een samenleving die gericht is op oorlog kan alleen maar over liefde praten, niet ernaar leven.
We hebben nu het hoogtepunt bereikt van deze lelijke, domme structuur van haat. We zijn op het punt gekomen waarop de mens ofwel totaal moet veranderen ofwel moet sterven. De nieuwe mens kan alleen geboren worden door een nieuw hart te hebben, een nieuwe ziel – en de smaak van die ziel zal liefde zijn, en de poëzie van dat hart zal liefde zijn. Een samenleving die zonder liefde leeft is competitief, ambitieus; geobsedeerd door geld, macht, prestige. Een samenleving die zonder liefde leeft, leeft door overtuigingen. Overtuigingen verdelen mensen en alle verdeeldheid leidt tot oorlog. Een samenleving die zonder liefde leeft, leidt een lusteloos bestaan, want zonder liefde is er geen pracht in het leven, geen betekenis. Zonder liefde ontstaat er geen lied in het hart van de mens.
We zijn op het punt gekomen – of komen op het punt, naderen het elke dag – dat tegen het einde van deze eeuw de mens zal moeten kiezen tussen totale vernietiging of revolutie. Geen politieke of sociale revolutie, maar een revolutie van het hart. Het keerpunt komt elke dag dichterbij; je moet erop voorbereid zijn.
Sannyas moet de voorbode worden voor een nieuwe wereld, de eerste straal van de dageraad. De mensheid is op weg naar totale oorlog; alle voorbereidingen zijn aanwezig om wereldwijde zelfmoord te plegen. Dit is waar jullie geschiedenis jullie toe gebracht heeft. Alle Alexanders en alle Napoleons en alle Stalins en alle Hitlers en alle Mao’s zijn eeuwenlang bezig geweest. Nu gaat hun droom in vervulling: we kunnen deze hele aarde binnen enkele seconden vernietigen. De vernietiging heeft haar hoogtepunt bereikt; als creativiteit niet ook haar hoogtepunt bereikt, kan de mens niet gered worden.
En voor mij is liefde niets anders dan de geboorte van creativiteit in jou. Met liefde bedoel ik een overstromend hart. Liefde is voor mij niet alleen een relatie; de relatie die we liefde noemen is een verre, verre echo van het echte.
Wat echt is, is geen relatie maar een toestand; men is niet verliefd, maar men is liefde. Wanneer ik het over liefde heb, onthoud dan dit: Ik heb het over de staat van liefde. Ja, een relatie is helemaal goed, maar de relatie zal onecht zijn als je de staat van liefde niet bereikt hebt. Dan is de relatie niet alleen een pretentie, maar een gevaarlijke pretentie omdat ze je voor de gek kan blijven houden; ze kan je het gevoel blijven geven dat je weet wat liefde is – en dat weet je niet. Liefde is in wezen een staat van zijn; men is niet verliefd, men is liefde.
En die liefde ontstaat niet door verliefd te worden op iemand. Die liefde ontstaat door naar binnen te gaan – niet door te vallen, maar door te stijgen, omhoog te rijzen, hoger dan jezelf. Het is een soort van overstijgen. Een mens is liefde wanneer zijn wezen stil is; het is het lied van de stilte. Een Boeddha is liefde, een Jezus is liefde – niet verliefd op een bepaalde persoon, maar gewoon liefde. Hun klimaat zelf is liefde. Het is niet tot iemand in het bijzonder gericht, het verspreidt zich in alle richtingen. Wie dicht bij een Boeddha komt, zal het voelen, erdoor overspoeld worden, erin baden. En het is onvoorwaardelijk zo.
Liefde stelt geen voorwaarden, geen mitsen, geen maren. Liefde zegt nooit: ‘Voldoe aan deze voorwaarden, dan zal ik van je houden.’ Liefde is als ademhalen; als het gebeurt ben je gewoon liefde. Het maakt niet uit wie er dicht bij je komt, zondaar of heilige. Wie dicht bij je komt begint de vibe van liefde te voelen, verheugt zich. Liefde is onvoorwaardelijk geven – maar alleen wie heeft, kan geven.
Een van de meest mysterieuze dingen aan de mens is dat hij dingen blijft geven die hij niet heeft. Je blijft liefde geven terwijl je het in de eerste plaats niet hebt, en je blijft liefde vragen aan anderen die het ook niet hebben – bedelaars die bedelen bij bedelaars.
Liefde moet eerst gebeuren in de diepste kern van je wezen. Het is de kwaliteit van alleen zijn, gelukkig alleen, vreugdevol alleen. Het is de kwaliteit van een no-mind zijn, van stil zijn. Inhoudsloos bewustzijn is de ruimte, de context, waarin liefde in je opkomt.
En er komt zoveel liefde in je op dat het ondraaglijk is. Het genot is zo ondraaglijk dat het bijna pijn wordt. Het is zwaar als wolken vol regen; ze moeten plensen, ze moeten regenen, ze moeten zich ontladen. Wanneer liefde opkomt in het stille hart, moet ze gedeeld worden, moet ze gegeven worden; je staat er machteloos tegenover.
En de persoon aan wie je je liefde geeft, is op geen enkele manier aan jou verplicht. In feite ben je het aan hen verplicht omdat ze je helpen ontlasten, ze delen in iets dat te veel voor je was. En de economie van liefde is: hoe meer je geeft, hoe meer je hebt omdat je in je stille wezen verbonden bent met de oceanische, de goddelijke bron van alles. En je kunt blijven delen; meer en meer stroomt door je heen, welt op.
Osho: The Guest #5.