Het rapport ‘Grenzen aan de groei’ van de Club van Rome, dat in 1972 verscheen, zorgde wereldwijd voor veel commotie en had een krachtige impact op het mondiale milieubewustzijn. In het rapport werd gesteld dat, als de westerse maatschappij in hetzelfde tempo bleef consumeren, de rek er binnen honderd jaar uit zou zijn. Met name de enorme bevolkingsgroei, de voedsel-, energie en industriële productie zouden voor grote milieuvervuiling gaan zorgen. We leven nu 50 jaar later en het probleem is alleen maar groter geworden.
De wereld wordt heel langzaam vergiftigd. De rivieren worden vervuild, de oceanen worden vervuild, de meren sterven. De natuur wordt vernietigd. We exploiteren de aarde zo erg dat we er vroeg of laat niet meer van kunnen leven. We gaan niet goed om met de natuur. Onze hele aanpak is verkeerd, het is destructief. We nemen alleen maar van de aarde, en we geven nooit iets terug. We buiten de natuur alleen maar uit. De ecologie is kapot, de circulatie is kapot; we leven niet in een perfecte cirkel, en de natuur is een perfecte cirkel: als je met de ene hand neemt en met de andere geeft, maak je haar niet kapot. Maar dat doen we wel: we gaan alleen maar door met nemen, en alle hulpbronnen worden verbruikt. Maar deze vergiftiging gebeurt langzaam, langzaam. Je ziet het niet gebeuren omdat er een lange tijd overheen gaat.
Osho, The Book of Wisdom # 24, Q 1
Alles is gedoemd om in handen van de machtigen te komen. Bijvoorbeeld, als de aarde te vervuild raakt dan zullen de rijken en de machtigen de eersten zijn die naar de maan of naar Mars zullen gaan. Natuurlijk kan niet iedereen daarheen; het zal te duur zijn om daar te leven. Slechts enkelen zullen het zich kunnen veroorloven, en zij zullen van daaruit de aarde overheersen.
Er zitten twee kanten aan deze kwestie. De ene is de buitenkant, dat de aarde moet worden voorzien van meer faciliteiten dan er beschikbaar zijn. En dat kan vandaag de dag door de wetenschap worden gedaan; dat is geen probleem. De wetenschap kan net zo veel welvaart produceren als we nodig hebben of zelfs meer, dus dat is geen groot probleem. Het is niet echt een politiek probleem; het verplaatst zich meer in de richting van een wetenschappelijk probleem: meer technologie, meer industrie, meer wetenschap, en in harmonie met de ecologie. Dan hoeft de aarde op geen enkele manier te lijden onder uitbuiting.
Dit is de buitenkant van het probleem, en de binnenkant van het probleem is het veranderen van de hebzucht om meer te hebben dan anderen, want zelfs als de aarde genoeg heeft zullen er gekke mensen zijn – de opscheppers, de egoïsten – die graag zouden willen zeggen dat ze meer hebben dan jij.
Osho, Come, Come, Yet Again Come # 9, Q 2
Alles is van elkaar afhankelijk. Het kleinste grassprietje en de grootste ster zijn beide afhankelijk van elkaar. Dit is de hele basis van de ecologie. De mens heeft zich gedragen zonder de realiteit van onderlinge afhankelijkheid te begrijpen. Hij heeft zoveel van de organische eenheid van het leven vernietigd. Hij heeft zijn eigen handen afgehakt, zijn eigen benen, zonder het te weten. Bossen zijn verdwenen, miljoenen bomen worden elke dag gekapt. Juist nu waarschuwen wetenschappers – maar niemand is bereid om te luisteren – dat als alle bomen van de aarde verdwijnen, de mens niet kan leven. We zijn in een diepe uitwisseling. De mens ademt zuurstof in en gooit kooldioxide uit; de bomen ademen kooldioxide in en ademen zuurstof uit. Jij kan niet bestaan zonder de bomen, evenmin kunnen de bomen bestaan zonder jou. Dit is een eenvoudig voorbeeld; verder is het leven op duizend en één manieren met elkaar verweven…. Doordat veel bomen zijn verdwenen, is er zoveel kooldioxide in de atmosfeer terechtgekomen, dat de temperatuur op de hele aarde daardoor met vier graden is gestegen. Voor jou lijkt het misschien onbeduidend — vier graden — maar het is niet onbeduidend. Tegen het einde van deze eeuw zal deze temperatuur genoeg zijn om zoveel ijs te doen smelten dat elke oceaan een meter hoger zal komen te liggen. Eén graad meer temperatuur betekent dat de oceaan ongeveer dertig centimeter hoger komt. Dus de steden die aan de kusten van de oceanen liggen — en daar liggen alle grote steden — zullen onder water gaan lopen.
Osho, The Golden Future # 30, Q 2
NB: Dit zijn citaten van Osho uit de 70 – 80 er jaren van de vorige eeuw.