Er zijn mensen die denken dat ze in de ellende zitten vanwege karma uit het verleden, karma uit vorige levens. Het hele idee is zo dwaas: steek nu je hand in het vuur en je zult in het volgende leven verbrand worden? Het leven is onmiddellijk. Dat is wat het leven is – onmiddellijkheid. Het leven stelt nooit uit. Je doet iets moois, en juist door dat te doen word je beloond; niet dat je vele levens op de beloning zult moeten wachten. Je doet iets lelijks, en in die daad zelf zit de straf; de straf staat niet los van de daad.
Dit is een van mijn fundamentele dingen – je moet begrijpen dat ik tegen het hele idee van karma ben. Het is een strategie van de mind om verantwoordelijkheid op het verleden te gooien. En als de verantwoordelijkheid eenmaal ergens op gegooid is – wat het ook is, x, y, z, het maakt niet uit wat het is – kun je je ontspannen in je ellende en kun je ellendig blijven. Wat kun je dan doen? Je begint je een slachtoffer te voelen. Nu kan het verleden niet meer veranderd worden; wat gedaan is, is gedaan, je kunt het nu niet meer ongedaan maken, je moet het accepteren.
Het is door dit dwaze idee van karma dat het Oosten zoveel geleden heeft. Mensen zijn arm, en ze zeggen wat we kunnen doen? Ze hebben honger, ze verhongeren, sterven, en ze blijven maar denken wat kunnen we doen? Ze hebben in het verleden iets verkeerds gedaan, daar moeten ze voor lijden. Een geweldige uitvinding van de priesters om mensen in de ellende te houden en toch tevreden, in groot lijden en toch zonder problemen te veroorzaken voor de status quo.
Het grootste idee tegen revolutie dat ooit is uitgevonden is het idee van karma. Daarom is er in de tienduizendjarige geschiedenis van India nooit een revolutie geweest. Tenzij de Indiase mind totaal verandert, zal er geen revolutie komen. Revolutie lijkt absoluut on-Indiaas te zijn. Het Indiase bewustzijn is zozeer belast met het idee van karma, met het verleden, dat je in dit land geen opstand kunt veroorzaken.
Dat is vreemd. Een van de oudste landen van de wereld, en toch is er nooit een revolutie geweest. Mensen als Boeddha, Atisha, Kabir, hebben op deze aarde rondgelopen, en toch geen enkele revolutie. Ja, er zijn revolutionairen geweest – Boeddha is een revolutionair – maar het land bleef onaangetast. In feite verdween het Boeddhisme uit dit land om de eenvoudige reden dat het te revolutionair was. Het paste niet in de conformistische geest van het land, het paste niet in het idee van accepteren dat wat is, is; er kan niets aan gedaan worden, er is geen hoop.
Mensen blijven de verantwoordelijkheid op het verleden gooien, of op het lot, het toeval, of op God. En als deze dingen achterhaald zijn, dan de sociale structuur of het economisch systeem van de maatschappij, kapitalisme of communisme of fascisme… maar ze hebben iets nodig als excuus zodat ze vrij kunnen blijven, vrij van het ontwaken van de visie dat ‘ik verantwoordelijk ben voor mijn lijden en niemand anders.’
Zelfs als mensen God, de maatschappij, karma, enzovoort laten vallen, dan beginnen ze nieuwe wegen te vinden. Freudianen zullen zeggen dat je lijdt vanwege het onbewuste. Freud zegt dat er geen hoop is voor de mens, de mens zal altijd ellendig blijven. Het enige wat we kunnen doen is hem normaal miserabel houden; dat is alles wat we kunnen doen. Het beste wat volgens Freud gedaan kan worden is dat mensen binnen de grenzen van de ellende gehouden kunnen worden, dat is alles. Ellendig zullen ze zijn, er is geen hoop op een gelukzalige mensheid. Waarom? Vanwege het onbewuste.
De onbewuste instincten zijn in conflict met de maatschappij. En Freud zegt dat als je de onbewuste instincten vrij spel geeft, dan verdwijnt de maatschappij, de cultuur, de beschaving en ben je terug in de wereld van de jungle, en zul je lijden. Of, als je de maatschappij toestaat controle over je te hebben, om je onbewuste instincten te remmen, dan is er een voortdurend conflict tussen je onbewuste en de sociale code. En door dat conflict blijf je ellendig. Er lijkt geen uitweg te zijn.
De echt religieuze mens is iemand die ophoudt excuses te zoeken voor zijn ellende. Er is lef voor nodig om te accepteren dat ‘ik verantwoordelijk ben, dat ‘dit mijn keuze is, ik heb mijn leven zo gekozen’, dat ‘mijn vrijheid er is, altijd is geweest, om te kiezen wat ik wil. Ik kan ellende kiezen, ik kan gelukzaligheid kiezen.’
De ziel van de mens bestaat uit vrijheid. Ik leer je vrijheid.
Osho, The Book of Wisdom # 18 vraag 3.