Het unieke van een individu is de hoogste waarheid.
Ik heb eens gehoord over een man…
Het was honderd jaar geleden dat Abraham Lincoln was doodgeschoten, dus vonden er in Amerika een heel jaar lang grote herdenkingen plaats ter ere van hem. Er was een man die op Abraham Lincoln leek, gewoon een paar dingetjes aanstippen en hij was bijna een fotografische kopie van Abraham Lincoln. Hij werd getraind om net als Abraham Lincoln te spreken, met dezelfde gebaren, dezelfde nadruk, hetzelfde accent, alles, tot in de kleinste details -zelfs de manier waarop hij liep- vierentwintig uur per dag… en hij moest dit drama van het leven van Abraham Lincoln door het hele land uitbeelden, het hele jaar door van de ene plaats naar de andere. Hij werd zo vaak doodgeschoten, elke avond in elke show, soms zelfs twee keer op een dag. Het was dat jaar een lang jaar -hij moest zo vaak sterven- en zijn rol in het drama werd bijna een tweede natuur voor hem. Dus toen de feestelijkheden voorbij waren stonden de mensen verbaasd te kijken: hij liep de hal uit precies zoals Abraham Lincoln altijd deed, die liep altijd een beetje mank. Hij liep ook mank.
Zijn vrouw zei: ‘Kom toch tot bezinning!’ want hij praatte nog steeds zo, met een honderd jaar oud accent. Zijn vrouw zei: ‘Voer de grap nou niet te ver door. Word maar weer jezelf en kom weer thuis.’
Hij zei: ‘Ik bén mijn ware zelf, ik ben Abraham Lincoln.’
Een jaar lang had hij voortdurend geleefd als Abraham Lincoln, hij stierf duizend doden als Abraham Lincoln, hij was helemaal vergeten dat hij ooit iemand anders was geweest.
Ze brachten hem bij een dokter. De dokter praatte tegen hem, maar hij zat nog steeds in zijn toneelrol. De dokter zei: ‘Vergeet dat toneelspelen nou maar.’
De man zei: ‘Wat voor toneelspel?’
De dokter keerde zich naar zijn vrouw toe en zei: ‘Die man luistert pas als ze hem doodschieten!’
De familie werd er gek van. Hij raakte zijn baan kwijt, niemand wilde hem nog behandelen omdat hij niet ziek was. Er zat gewoon een masker aan hem vastgeplakt. Een jaar is een lange tijd en elke dag, vierentwintig uur lang, was hij Abraham Lincoln. En een jaar lang Abraham Lincoln zijn om dan plotseling weer een gewoon mens te worden, wie wil dat nou? Hij had de dagen van glorie meegemaakt, de gouden dagen, en hij hield daar krampachtig aan vast. Een paar jaar lang heeft de man als Abraham Lincoln geleefd. Hij tekende altijd met ‘Abraham Lincoln’, precies zoals Abraham Lincoln altijd deed. Wat denk je, heeft die man iets bereikt of is hij iets kwijtgeraakt? Hij is zichzelf kwijtgeraakt en wat hij bereikt heeft is alleen een toneelrol. Hij is volkomen onecht geworden.
En bijna iedereen in deze wereld zit in die situatie. Niet zo dramatisch, niet zo extreem, maar iedereen speelt een bepaalde rol die ze hem geleerd hebben, waar hij mee is opgegroeid.
Een kind wordt geboren -hij is geen christen, hij is geen jood, hij is geen moslim- en dan gaan we hem een masker opzetten. Zijn onschuldige gezicht verdwijnt. En hij gaat dood in de overtuiging dat hij een christen is.
Lach die man dus maar niet uit die dacht dat hij Abraham Lincoln was, want alle anderen doen precies hetzelfde…
Mensen worden getraind tot toneelspeler. In heel deze grote wereld kom je allemaal toneelspelers tegen. Iedereen wordt opgevoed met toneelspelen… mooie namen -etiquette, goede manieren- maar daarachter zit een subtiele psychologie verscholen om je originaliteit te vergeten en een of andere acteur in je op te nemen die de gevestigde belangen je willen laten zijn.
Osho:Beyond Psychology – Talks in Uruguay, pp. 42-43.
Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti. Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.
Afbeeldingen:
http://thechronicleherald.ca/sites/default/files/imagecache/ch_article_main_image/articles/B97146942Z.120130215183951000G242AKEJ.11.jpg
http://cbsnews3.cbsistatic.com/hub/i/r/2012/09/13/b6382dcf-8bc4-11e2-9400-029118418759/resize/620×465/a1a3af766cc93621e4aeb83622ccfdcf/L-001131RV3.jpg
