Het zwijgen van de verlichten

Sommige Osho klassiekers zijn al enige tijd niet meer verkrijgbaar. Op een gegeven moment worden ze dan vrijgegeven aan een andere uitgever. Zo is dat het geval met The Supreme Doctrine, toespraken over de Kenopanishad. Deze is opnieuw uitgegeven door Jaico Publishing House. Osho gaat in dit boek onder andere in op het verschijnsel dat Verlichten vaak zwijgen.
Hoe komt dat? Osho zegt: ‘Omdat ze het moeilijk vonden om zich uit te drukken, om hun visie naar buiten te brengen. Het blijkt, dat Verlichting een kwaliteit is die niet automatisch inhoudt dat je deze ook kunt uitdragen. Dan blijf je dus zwijgen en niemand hoort van je en niemand hoort dan dus ook over Verlichting. Want stilte kunnen mensen niet begrijpen. We leven in een maatschappij waarin we via gesproken taal communiceren. En de Verlichte is dus genoodzaakt om van dit middel gebruik te maken, wil hij zijn medemensen deelgenoot kunnen maken van zijn ervaring.’
Het is dus een gemis aan zich goed kunnen uitdrukken dat erin resulteerde dat Verlichten bleven zwijgen. ‘Maar’ zegt Osho, ‘toch kan ik het deze mensen niet vergeven, dat zij zich stil hebben gehouden. Zij hadden het tenminste kunnen proberen. Als ze het allerhoogste hebben kunnen bereiken, blijkt dat ze heel intelligente mensen geweest zijn. Dus dan hadden ze ook methodes en manieren kunnen verzinnen om naar buiten te komen met hun ervaring.’

Een andere vraag die in ’The Supreme Doctrine’ behandeld wordt, is deze: Hoe komt het dat de waarheid niet in ons beklijft en zelfs vaak niet eens bij ons binnen komt? Om de Waarheid te ontvangen, moet je NIETS zijn, legt Osho uit. Dat we de waarheid niet ontvangen, komt doordat we teveel aanwezig zijn, terwijl de wijzen die ons proberen wakker te schudden echte ‘nobodies’ zijn. We zijn te onecht; dus je kunt pure waarheid op ons los laten, maar die kan niet eens contact met ons maken. 

Bijvoorbeeld: ons volwassen zijn is vals, omdat het lijnrecht tegenover het kind zijn staat. Het kind werd geboren; maar volwassenheid is gemaakt. Het kind was natuurlijk en jij bent gekweekt, gecultiveerd. ‘De nadruk die ik op speelsheid leg’, geeft Osho aan, ‘is om deze reden: ik wil je terugbrengen naar het exacte moment waarop je gestopt bent met groeien. Er is een punt gekomen in je kindertijd waarop je bent opgehouden met je te ontwikkelen en waarop je bent begonnen om onecht, om vals te worden.‘ Vanaf dat moment zijn we niet meer natuurlijk geweest.