JIJ BENT GEMAAKT OM TE WERKEN.
EEN GEWAAD VAN EER WACHT OP JE.
HOE KUN JE TEVREDEN ZIJN MET LOMPEN?
Mensen zijn tevreden met louter woorden; het zijn vodden. Sanai zegt: Het is ongelooflijk. Waarom ben je tevreden met alleen maar vodden? Je bent gemaakt om je een weg te banen door deze duisternis van het bestaan. Dit is een taak die je moet volbrengen, dit is een manier om te groeien. Hier op aarde zijn betekent gewoon dat God je een kans heeft gegeven om te groeien. Deze aarde is een uitdaging. Ga de uitdaging aan, ga het leven tegemoet: vlucht niet.
Sommigen vluchten in woorden, sommigen vluchten in kloosters, sommigen vluchten in de politiek, sommigen vluchten in geld – het zijn allemaal uitvluchten. Sommigen worden geleerden, sommigen worden rijk, sommigen worden erg machtig in de wereld, sommigen worden erg respectabel, moreel en deugdzaam. Maar het echte werk is niet gedaan. Wat is het echte werk? Soefi’s noemen maar één ding echt werk en dat is jezelf herinneren.
Gurdjieff leerde het woord ‘werk’ van de Soefi’s. Hij noemde zijn leringen ‘het werk’. Hij leerde ook het woord zikr, zelfherinnering, van de Soefi’s. Het werk is jezelf herinneren. Het enige werk dat de moeite waard is om te doen, is jezelf herinneren.
JIJ BENT GEMAAKT OM TE WERKEN.
EEN GEWAAD VAN EER WACHT OP JE.
HOE KUN JE TEVREDEN ZIJN MET LOMPEN?
HOE ZUL JE OOIT RIJKDOM HEBBEN
ALS JE ZESTIG DAGEN PER MAAND NIETS DOET?
Dit is een heel vreemde uitdrukking, ‘zestig dagen per maand’. Het bevat een groot inzicht. De man die zichzelf herinnert heeft zestig dagen in een maand: dertig zijn zijn innerlijke leven, en dertig het uiterlijke leven. Hij leeft op een dubbele manier. Zijn leven heeft niet slechts één dimensie, het horizontale; zijn leven heeft dubbele dimensies, het verticale is er ook.
Dertig dagen leeft hij buiten door de zintuigen in de wereld. Dertig dagen leeft hij in zichzelf in stilte in zijn binnenste kern. Hij heeft zestig dagen: dit is een prachtige uitdrukking. Het werkelijk rijke leven kan niet alleen horizontaal zijn, het kan niet lineair zijn, want de lijn kan geen diepte hebben en de lijn kan ook geen hoogte hebben. Het echte leven moet zowel horizontaal als verticaal zijn. Dan is er alles wat nodig is.
Je ontmoet God van buiten, je ontmoet God van binnen. Je beweegt je tussen de uiterlijke God en de innerlijke God: Die beweging is echte rijkdom. Waar je ook gaat, je vindt God. Je opent je ogen en de boom is er, en God is er groen in, en God is er goud in, en God is er rood in. En je sluit je ogen: het zuivere bewustzijn, de stilte – en God is daar stilte. God is in jou en in de ander. Het leven wordt multidimensionaal.
Eens vroeg iemand aan Emerson: ‘Hoe oud bent u?’ Emerson was bijna zestig, maar hij zei: ‘Ik ben driehonderdzestig jaar oud.’
Degene die het had gevraagd was erg verbaasd, hij kon zijn oren niet geloven. Driehonderdzestig jaar? Hij dacht dat hij het misschien niet goed gehoord had, dus zei hij: ‘Neem me niet kwalijk, meneer, kunt u dat nog eens zeggen? Hoe oud bent u?’
En Emerson zei weer: ‘Driehonderdzestig jaar.’
De man zei: ‘U maakt zeker een grapje.’
Emerson zei: ‘Nee. Verhoudingsgewijs heb ik in zestig jaar zes keer meer geleefd dan andere mensen. In zestig jaar heb ik zes keer meer geleefd. Daarom tel ik mijn leeftijd als driehonderdzestig jaar.’
En je hebt mensen gehad, en je hebt mensen, die zo intens leven dat hun ene moment gelijk staat aan de eeuwigheid.