Dank, Osho, om me met zoveel liefde te overladen. Ben ik zoveel waard?
Iedereen is veel meer waard, veel meer dan hij ontvangt; maar de verantwoordelijkheid om niet meer te ontvangen ligt bij jou. Mensen leven een gesloten leven: ze houden al hun deuren en ramen van het hart potdicht.
Dat komt door een natuurlijk fenomeen: dat het kind zo klein en zo hulpeloos is, en zo afhankelijk, en altijd bang is – iedereen is groter en machtiger. Zijn ervaring van angst in het prille begin begint het proces van het sluiten van het hart: angst is een afsluitingsproces. Liefde is precies het tegenovergestelde: een openingsproces.
Helaas heeft de mensheid, zoals ze geleefd heeft, in angst geleefd; zelfs als ze liefheeft, is dat uit angst. En liefde uit angst is absoluut onecht. Het is beter om liefdeloos te zijn – omdat het je tenminste pijn zal blijven doen tot het punt dat je zult moeten veranderen – dan om een vervangende valse liefde te hebben die je troost, je misleidt en je houdt waar je bent: een gesloten wezen.
Het kind krijgt van de ouders te horen dat het van hen moet houden; het is bijna een bevel. Liefde kan niet worden bevolen. Als er door een bevel iets gebeurt dat op liefde lijkt, is het vals en diep van binnen is er haat omdat niemand bevolen, gemanipuleerd wil worden. Maar elke ouder manipuleert zijn eigen kinderen: ‘Ik ben jullie moeder: hou van me!’
Wat is er zo geweldig aan om ‘je moeder’ te zijn? Wat is er zo geweldig aan om ‘je vader’ te zijn? Als er iets geweldigs is, zal het kind van je gaan houden en dan zal er een totaal andere wereld zijn. Het kind zal uit zichzelf leren liefhebben; niet omdat jij het bevolen hebt, maar omwille van hoe je bent!
Liefde komt voort uit diep respect en dankbaarheid: het zien van je schoonheid en grootsheid; het zien van je onvoorwaardelijke liefde die niets als antwoord vraagt, zelfs geen liefde. Als de ouders het kind met liefde kunnen overladen zonder een antwoord van hem te vragen, zal het antwoord komen. En dit antwoord zal authentiek zijn; het zal voortkomen uit het openen van het hart.
Het kind zal weten dat er geen reden is om bang te zijn. Dit zijn niet de mensen om bang voor te zijn; je kunt je openen en dit is het begin van een totaal ander leven.
Als je dat eenmaal geleerd hebt, is het open hart niet alleen in staat om liefde van je ouders te ontvangen: het is ook in staat om liefde van het hele bestaan te ontvangen! Het hele geheim is simpel – het openen van het hart.
Maar wat er eigenlijk gebeurt, is dat geen van beide ouders elkaar liefheeft: de man heeft lief omdat hij een man is – hij wordt verondersteld lief te hebben. De vrouw heeft lief uit onderwerping, omdat ze door het huwelijk tot slaaf is gemaakt – ze moet liefhebben. Wanneer er sprake is van dwang, verdwijnt de schoonheid van de liefde en verandert de realiteit van de liefde helemaal – in haar tegendeel.
Man en vrouw houden van elkaar en haten elkaar ook, tegelijkertijd. Ze haten elkaar omdat ze moeten liefhebben onder dwang, onder de regels van de maatschappij, conventie, wet. De man kan liefde eisen, de vrouw kan liefde eisen, maar het is een eisende liefde. Op subtiele manieren eisen ze, niet direct. Als de man thuiskomt – de vrouw vond het prima om naar de radio te luisteren, naar de televisie te kijken, voor zichzelf te zingen – en als de man komt, gaat ze onmiddellijk liggen en plotseling, de hoofdpijn!
Het verhaal gaat dat Adam God voortdurend lastig viel. Eerst was hij alleen en had hij geen idee dat er iets ontbrak in zijn leven. Maar toen zag hij een stier iets doen met een koe en hij rende naar God en zei: ‘Wat gebeurt er? Wat doet die stier met die koe?’
En God zei: ‘Val me niet steeds weer lastig. Ik heb het je gezegd, de stier houdt van de koe.’
En alle dieren en de vogels – en Adam vroeg het steeds maar weer. Uiteindelijk werd God het zat en zei tegen hem: ‘Ik zal je ook een vrouw geven.’
En de volgende dag, ‘s ochtends, rende Adam God achterna en zei: ‘Wacht even, alstublieft, wat is hoofdpijn?’
De eerste nacht, de allereerste nacht van het begin van de mensheid en hoofdpijn is het eerste probleem dat zich voordoet – de vrouw had hoofdpijn. Dit zijn manieren van manipuleren.
Wanneer je vrouw hoofdpijn heeft, moet je natuurlijk liefdevol zijn. Dit is geen tijd om ruzie te maken, of te vechten, of ruzie te maken, of haar te vertellen wat ze verkeerd heeft gedaan. ‘Een andere keer – dit is niet het moment; ze heeft het moeilijk.’
De hoofdpijn is een manier om je medeleven te vragen, maar het is geen liefde. De man zal medeleven tonen; en medeleven is lelijk in vergelijking met liefde. Onthoud altijd: al deze kwaliteiten zijn relatief. Sympathie is goed, in vergelijking met antipathie; maar sympathie is heel verkeerd en lelijk in vergelijking met liefde.
Je hebt wel eens gehoord over de relativiteitstheorie van Albert Einstein. Iemand heeft het teruggebracht tot een simpele spreuk:
‘De relativiteitstheorie zegt dat het allemaal afhangt van de kant van de toiletdeur waar je je bevindt: als je binnen bent, gaat de tijd snel; en als je buiten bent, gaat de tijd langzaam.’
Het is dezelfde tijd, alleen de deur veroorzaakt het hele probleem.
Liefde is iets dat alleen in zijn schoonheid kan opbloeien als het ongevraagd is, als er niet om gevraagd wordt. Wanneer het uit zichzelf komt, zelfs onbewust, heeft het een enorme schoonheid. Zodra je erom vraagt, kan het komen omdat de vrouw afhankelijk van je is – en op andere manieren is de man afhankelijk van de vrouw. Liefde ontstaat tussen twee onafhankelijke mensen; niet tussen twee slaven van elkaar.
Osho: The Invitation #10
Afbeelding van Pexels