Wie ben jij om iemand anders raad te geven als je deze zelf niet kunt opvolgen?
Een oeroud soefiverhaal…
Een vrouw had een groot probleem met haar kleine kind. Ze had maar één kind, haar man was overleden. Ze was rijk maar ze was alle lust om te leven kwijtgeraakt. Ze leefde alleen nog maar voor dit kleine kind en het spreekt vanzelf dat kinderen in zo’n situatie worden verwend. Het kind wilde niets anders eten dan alleen snoep. De dokters zeiden: ‘Dat is niet goed voor hem, dat is zo slecht voor zijn gezondheid.’ Maar het kind wilde niet luisteren.
De vrouw ging altijd naar een soefi mysticus, dus kwam de gedachte bij haar op: ‘Naar mij luistert hij toch niet, maar misschien luistert hij wel naar deze mysticus, want die man heeft zo’n uitstraling dat iedereen die bij hem in de buurt komt ervan onder de indruk raakt.’
Ze nam het kind mee en zei tegen de mysticus: ‘Hij wil naar niemand luisteren. Doktoren zeggen tegen hem dat het heel slecht is voor zijn gezondheid en dat doe ik ook elke dag. Het enige wat hij eet is snoep, hij lijdt nog liever honger dan dat hij wat anders eet. Het is mijn enig kind, mijn man is overleden en ik leef alleen nog maar voor hem. Ik kan er niet tegen om hem honger te zien lijden en daarom geef ik hem snoep, in de wetenschap dat ik hem vergif geef. Witte suiker is wit vergif. Daarom heb ik hem meegenomen. Zegt u eens iets tegen hem! U bent een man van God, misschien dat uw woorden wel op een of andere manier overkomen.’
De mysticus keek het kind eens aan. Hij zei: ‘Mijn zoon, op dit moment ben ik niet in de positie om je antwoord te geven, want ik houd er zelf ook van om te snoepen. Kom over twee weken maar terug. Als het me lukt zal ik twee weken lang geen snoep meer nemen. Dan kan ik je pas raad geven, anders ben ik niet de juiste persoon om raad te geven.’
De vrouw kon haar oren niet geloven. Dit kon nog wel eens gevaarlijk worden… maar het kind was enorm onder de indruk. Hij raakte de voeten van de mysticus aan. Hij zei: ‘Ze hebben me naar allerlei mensen meegenomen. Mijn moeder neemt me steeds mee, van de ene wijsneus naar de andere, en ze komen allemaal meteen met hun goede raad. U bent de eerste die oprecht is. Over twee weken kom ik terug en dan zal ik doen wat u ook zegt. U kan ik vertrouwen.’
Een man die tegen een kind eerlijk bekent… ‘Op dit moment ben ik niet in de positie om je ook maar raad te geven, want ik houd zelf van snoep. Dus moet ik eerst mijn eigen goede raad zelf uitproberen en kom daarna maar terug. Als het me niet lukt zal ik zeggen: “Het spijt me, ik kan je geen raad geven.” Als het me wel lukt zal ik zeggen: “Maak je maar geen zorgen, als het mij lukt -een oude man- jij bent zo jong en sterk, jou lukt het zeker. Probeer het maar eens!’
De moeder was geschokt. Als de mysticus over twee weken zegt dat het hem niet gelukt is, dan is het helemaal einde verhaal. Dan is er niemand anders waar ze met het kind terecht kan. Twee weken later kwamen ze terug. De mysticus zei: ‘Mijn zoon, het is moeilijk, maar niet onmogelijk. Het is me gelukt om twee weken lang geen snoep te eten en ik beloof je dat ik nooit van mijn leven nog snoep zal aanraken. Denk je dat ik je raad kan geven? Alleen als je me toestaat om je raad te geven, zal ik dat doen.’
Het kind zei: ‘U hoeft niets meer te zeggen. Ik heb de boodschap begrepen. Ik ben u dankbaar. Iemand als u, die bereid is om het snoepen op te geven wat hij zijn hele leven gedaan heeft, is het waard om te vertrouwen. Ik vertrouw u. Ik beloof u ook dat ik van nu af aan nooit meer zal snoepen.’
Osho, The Great Zen Master Ta Hui, pp. 56 – 57.
Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti.
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.
Afbeeldingen:
http://www.rasmadhursweets.com/images/final-cham-sham.png
http://i.ndtvimg.com/i/2015-07/sweet-625_625x350_51438261999.jpg
http://www.maakhanbhog.com/images/gallery/sweets/mawa-sweets/mawa-mix-sweet.jpg