Probeer niet de mind te stoppen. Hij is een heel natuurlijk onderdeel van je; je zou gek worden als je hem probeert stop te zetten. Het is net zoiets als een boom die moeite doet om het gebladerte tegen te houden; dan wordt de boom gek. De bladeren horen bij zijn natuur. Dus punt een is: probeer niet je denken tot stilstand te brengen; het is volkomen in orde.
Punt twee: niet-stoppen alleen is niet genoeg; het tweede is dat je je ermee moet amuseren. Speel ermee. Het is een prachtig spelletje. Ermee spelen, ervan genieten, hem verwelkomen – door dat alles word je er steeds meer alert op, begin je hem meer gewaar te worden. Maar dat je ervan bewust worden gaat zeker niet rechtstreeks; je ervan bewust worden is niet een inspanning. Als je dat probeert, zal de mind je afleiden en word je kwaad op hem. Je hebt het gevoel dat het een lelijke mind is die aan een stuk door kletst, terwijl jij stil wilt zijn en hij staat je dat niet toe; dan krijg je vijandige gevoelens voor de mind.
Dat is verkeerd; dat betekent jezelf in twee delen opsplitsen. Dan worden jij en je mind twee, en daar komt onenigheid en wrijving van. Alle wrijving is suïcidaal, omdat het jouw energie is die nodeloos wordt verspild. We hebben niet zoveel dat we onze energie kunnen verspillen aan vechten met onszelf. Diezelfde energie moet aan vreugde worden besteed.
Maak daarom een begin met genieten van het gedachteproces. Let eens op genuanceerde gedachten, de wendingen die ze maken, hoe het een tot het ander leidt, hoe de gedachten in elkaar haken en verstrikt raken. Het is werkelijk een wonder om te aanschouwen! Een enkele onbeduidende gedachte kan je naar de verste verten brengen, en als je het goed bekijkt zie je niet waar het vandaan kwam.
Geniet ervan, laat het een spelletje zijn. Speel het opzettelijk en dan sta je versteld, soms vind je mooie pauzes alleen maar door er plezier in te hebben. Plotseling merk je dat een hond blaft en er niets in je gedachten opkomt, er begint geen aaneenschakeling van gedachten. De hond blijft blaffen, jij blijft luisteren en er komen geen gedachten op. Kleine leemten ontstaan er… maar je moet ze niet voortbrengen. Ze komen op eigen houtje, en als ze komen, zijn ze mooi. In die kleine hiaten begin je de waarnemer gade te slaan – en dat is natuurlijk. Dan komen de gedachten weer op gang en jij hebt er schik in. Ga kalm door, doe het rustig aan. Gewaarzijn ontstaat dan bij je, maar het komt niet rechtstreeks tot je. Gedachten gadeslaan, er plezier aan beleven, gedachten zien komen en gaan, is net zo mooi als de zee met zijn ontelbare golven aanschouwen. Dit vormt ook een zee en de gedachten zijn golven. Mensen gaan wel van de golven in de oceaan genieten, maar ze genieten niet van de golven in hun bewustzijn.
Osho: Apotheek voor de ziel p. 44-46.
Image by Christel SAGNIEZ from Pixabay.