Dit is deel 3 van de vooraankondiging van het boek ‘DE ONWETENDHEID VOORBIJ – Een meditatiereis door Osho’s India.’ Osho vertelt zijn verhaal wanneer hij als zevenjarige naar de lagere school gaat. De school ziet er nog net zo uit als toen. Eén van Osho’s jeugdvriendjes, Sukhalji, leeft nog als wij in Gadarwara zijn. We maken kennis met hem. Velen gaan naar hem toe voor shaktipath, waarbij ze buigen en zijn voeten met beide handen omvatten.
Dan gaan we naar Osho’s lagere school. Hij gaat niet graag naar school en spijbelt heel vaak. Uit Glimpses of a Golden Childhood, sessie 19, begrijp ik dat deze school voor Osho net een gevangenis is vanwege de hoge toegangspoort, de Elephant Gate, de Olifantenpoort. Hij is overdag gesloten als de kinderen, gevangenen, binnen zijn. En gaat ‘s morgens en ‘s avonds open om de kinderen vrij te laten. Hij geeft toegang tot het schoolplein. Hij is zo groot dat er een olifant doorheen kan. Volgens Osho zou hij prima passen in een circus, en de school is voor hem net een circus, maar voor kinderen vindt hij hem te groot. Op zijn laatste schooldag viert hij dan ook, onder veel bekijks, zijn vertrek uit deze gevangenis, zittend op een olifant, die hij heeft geleend van een maharadja.
Gadarwara lagere school: de hoge toegangspoort waar Osho provocerend een keer met een olifant doorheen kwam.
Na dit bezoek aan Osho’s lagere school, gaan we terug naar de ashram om te lunchen. Daarna rusten we wat uit en gaan dan op weg naar een tempeltje dat midden tussen de suikerrietvelden even buiten Gadarwara is gebouwd. Het is een tempeltje dat kortgeleden neergezet werd door een aantal sannyasins. Om sannyasin te kunnen worden moesten ze van Sukhalji (jeugdvriend van Osho) eerst drie maanden lang elke dag naar Gadarwara om de Dynamic te doen. Omdat ze dat toch wel een eind van huis vonden, bouwden ze het tempeltje vlak bij hen in de buurt.
Voor de gelegenheid komt Sukhalji ook naar het tempeltje. Hij wordt met veel zorg en liefde omringd. Hij wordt tot voor de ingang gebracht met de auto en door sterke armen ondersteund om in een stoel te gaan zitten. Er zijn zo’n tien Indiase sannyasins. Zodra Sukhalji zit, gaan ze één voor één naar hem toe.
Ze knielen en pakken met beide handen de voeten van Sukhalji vast. Ze blijven een paar minuten zo zitten. Dan richten ze zich weer op met de handen voor zich gevouwen. Hierna krijgen we wat lekkernijen aangeboden, water en chai. Daarna mediteren we samen. Eerst een korte lezing van Osho in het Engels en dan een wat langere lezing in het Hindi. Dat was voor mij de eerste keer in het Hindi. Een andere ervaring omdat je mind zich niet aan de woorden kan hechten. Dat maakt het mediteren makkelijker.
Gadarwara Sukhalji: Sukhalji en Anadi samen in een meditatieruimte iets buiten Gadarwara.
Na de meditatie gaat iedereen weer één voor één naar Sukhalji en knielen ze weer, pakken zijn voeten met beide handen vast en komen met gevouwen handen weer overeind. Enkelen van ons doen dat ook. Ik voelde geen neiging om te gaan, omdat ik na slechts één dag geen bijzondere band met Sukhalji voelde. En sowieso omdat het niet in mijn aard ligt om dat te doen.
Eén van ons vertelde naderhand dat ze het wilde ervaren en merkte dat ze een sterke energie voelde vanuit Sukhalji. Mij wordt uitgelegd dat het om een overgave aan de meester gaat. Je voelt daarbij ook veel genegenheid voor je meester. Bij Osho en eerder bij Boeddha bestond het uit drie stappen, de zogenoemde Gachchami’s: ‘Ik buig voor de verlichte, ik buig voor de gemeenschap van de verlichte, ik buig voor de diepste waarheid van de verlichte’. Osho schafte deze manier van overgave later af. Hij vond dat ritueel in de context van een avondbijeenkomst te veel een geïnstitutionaliseerd karakter hebben. Het deed te veel denken aan een kerk. Het vouwen van de handen en licht buigen ter begroeting vond Osho voldoende. Als je echter op audiëntie bij Osho kwam, dan knielde je wel en omvatte je zijn voeten. Men noemt dat wel shaktipath. Het is een vorm van overgave, liefde en respect waarbij energie uit de voeten van de meester wordt overgedragen op degene die knielt. Je knielt niet met de bedoeling om deze energie te ontvangen. Dat zou te veel ego gericht zijn. Het gaat zuiver om de liefde en het respect voor de meester.
Volgende keer deel 4: Osho als student in Sagar.
Uit Surya Cliné: ‘DE ONWETENDHEID VOORBIJ – Een meditatiereis door Osho’s India’.
Verkrijgbaar bij Amazon als e-book en paperback:
– https://www.amazon.nl/s?k=onwetendheid&i=digital-text&__mk_nl_NL=%C3%85M%C3%85%C5%BD%C3%95%C3%91&ref=nb_sb_noss
– https://www.amazon.de/dp/1655095250?language=nl_NL&ref_=pe_3052080_397514860