Deze weken staan in het teken van de soefi’s. Osho bespreekt de poëzie van de Perzische mystieke dichter Hakim Sanai. Vorige afleveringen hiervan zijn te vinden op Unio Mystica.
Een paar experimenten van Henry Tajfel aan de Universiteit van Bristol hebben onverwachte resultaten opgeleverd. Schooljongens in de leeftijd van veertien tot vijftien jaar werden onderworpen aan een snelle en psychologische neptest; daarna kreeg elke jongen te horen dat hij ofwel een ‘Julius persoon’ was of een ‘Augustus persoon’ was. Er werd geen uitleg gegeven over de kenmerken van de Julius of Augustus mensen, noch wisten de jongens wie de andere leden van hun groep waren. Niettemin identificeerden ze zich snel met hun fictieve groep, trots dat ze een Julius of een Augustus persoon waren, in die mate dat ze bereid waren om financiële offers te brengen ten gunste van hun anonieme groepsbroeders en om ongemak te veroorzaken in het andere kamp.
Tajfel zegt dat je iemands gedrag voorspelbaar kunt veranderen, alleen maar door hem te vertellen dat hij bij een groep hoort – zelfs een groep waarvan hij nog nooit heeft gehoord. Bijna automatisch geeft de deelnemer in deze experimenten de voorkeur aan anonieme leden van zijn eigen groep en, als hij de kans krijgt, zal hij waarschijnlijk zijn best doen om leden van een andere groep te benadelen.
Mensen zullen opkomen voor de groep waarin ze zijn ingedeeld, zonder enige indoctrinatie over wie er nog meer in de groep zitten of wat de kwaliteiten van de groep zouden moeten zijn.
Alleen door de volledige betekenis te begrijpen van de positieve en snelle neiging van menselijke wezens om zich te identificeren met elke groep waarin ze zich bevinden, kan men een stevige basis leggen van waaruit men op zoek kan gaan naar de oorsprong van vijandigheid.
Deze experimenten van Henry Tajfel zijn van enorm belang. Mensen houden ervan om erbij te horen. En wanneer iemand als Jezus komt, ontwortelt hij je uit je groep. Jezus komt en hij neemt je mee uit je gemeenschap van de Joden. Hij begint iets nieuws, dat geen verleden heeft, geen geschiedenis, geen respectabiliteit. Hij begint gewoon vanaf ABC.
Die paar mensen die Jezus volgden moeten wel integer zijn geweest, anders zouden ze hem niet gevolgd zijn — want Jezus volgen betekende dat ze geen deel meer zouden uitmaken van de Joodse gemeenschap waarin ze waren geboren en geïndoctrineerd, en waartoe ze altijd hadden behoord. En ze waren er altijd trots op geweest dat ze Joden waren, het uitverkoren volk van God. Ze hadden altijd geloofd dat ze speciale mensen waren.
Nu komt hier de zoon van een timmerman, Jezus, zonder iets van belang in zijn verleden, een zwerver, en hij begint een groep mensen om zich heen te verzamelen.
Deze groep is zo nieuw dat het tijd zal kosten voor mensen om erbij te horen; dat zal pas gebeuren als Jezus er niet meer is. Maar als Jezus weg is, is het zinloos. Ongeveer tweehonderd, driehonderd jaar nadat Jezus stierf, begon het christendom zelf een speciale groep worden. Toen waren mensen blij om erbij te horen. Nu zijn miljoenen blij om bij het Christendom te horen. Mensen horen er graag bij.
Als je nu naar mij toekomt, zul je je verbondenheid verliezen. Je zult alleen komen te staan. En je gaat met iemand mee die geen verleden heeft, geen traditionele steun. Het zal een absoluut nieuwe onderneming zijn, riskant. Het is een gok. En mensen horen zelfs graag bij fictieve groepen — wat te zeggen van religies?
Arthur Koestler zegt: ‘Ik vond deze experimenten van Henry Tajfel buitengewoon onthullend, niet alleen op theoretische gronden, maar ook om persoonlijke redenen, die verband houden met een episode uit mijn kindertijd die me me altijd heeft verbaasd en geamuseerd.
Op mijn eerste schooldag, vijf jaar oud, in Boedapest, Hongarije, kreeg ik van mijn toekomstige klasgenoten de cruciale vraag: ‘Ben je een MTK of een FTC?’
Dat waren de initialen van twee toonaangevende voetbalteams, eeuwige rivalen om het kampioenschap van de competitie, zoals elke schooljongen wist — behalve ik, die nog nooit naar een voetbalwedstrijd was geweest. Maar het was ondenkbaar om zo’n vreselijke onwetendheid te bekennen, dus antwoordde ik met hooghartige zekerheid: ‘MTK, natuurlijk!’
En zo was de teerling geworpen: voor de rest van mijn jeugd in Hongarije, en zelfs toen mijn familie naar Wenen verhuisde, bleef ik een vurige en trouwe supporter van MTK. En mijn hart gaat nog steeds naar hen uit, helemaal aan de andere kant van het IJzeren Gordijn. Bovendien hebben hun roemrijke blauw-wit gestreepte shirts nooit hun magie verloren, terwijl de vulgaire groen-witte strepen van hun onwaardige rivalen me nog steeds met afschuw vervullen.
Ik ben zelfs geneigd te geloven dat deze vroege bekering ertoe heeft bijgedragen dat blauw mijn favoriete kleur is geworden. De lucht is immers blauw, een primaire kleur, terwijl groen slechts het product is van zijn vermenging met geel. Ik lach misschien wel om mezelf, maar de emotionele band, de magische band, is er nog steeds en het zou regelrechte godslastering zijn om mijn loyaliteit van de blauw-witte MTK te verleggen naar de groen-witte FTC.
Echt, we nemen onze loyaliteiten over als besmettelijke ziektekiemen. Erger nog, we gaan onbewust van deze pathologische aanleg, die de mens van de ene historische ramp in de andere lokt, door het leven.
Je komt naar me toe — je hebt je hele leven al bij een groep gehoord. Je bent een hindoe, een mohammedaan, een christen, een jood geweest. En dit zijn geen gewone groepen zoals voetbalteams — ze indoctrineren, vanaf het allereerste begin beginnen ze je te conditioneren. Er zit een grote conditionering in je.
Meer: Osho, Unio Mystica Vol. 1 #10 deel 1
Image by bottomlayercz0 from Pixabay