Devadas is 2 maanden geleden aan zijn nieuwe reis begonnen, op 3 augustus.
Dakshina, zijn levenspartner, die lange tijd zijn mantelzorger was, schrijft: ‘Devadas zei op 21 juli tégen mij: “Ik voel me zo rustig, voel me zo fijn. Mijn lichaam is klaar om te sterven.” Een paar dagen daarvoor sliep hij in een stoel in de tuin en riep mijn naam, ik was dichtbij. Hij zei: “Het is zó mooi zo mooi. Ik wil niet meer wakker worden.”
Devadas.
Hij had recht op palliatieve sedatie. Toen hij het prikje vóór het slaapmiddel had gekregen zei hij tegen de arts en mij (hij lag met het uitzicht op de tuin): “Kijk de vlinder zegt me gedag.” Toen we het niet zagen verduidelijkte hij: op het witte tafeltje. En ja hoor een prachtige vlinder. Ik draaide me om en hij had een grote glimlach om zijn mond.
Het was heel mooi maar ik mis hem heel erg.’
Dakshina leidt meditaties in Amstelveen, zie Mediteren in Nederland.
Een meester lag op sterven, het was gewoon het laatste moment. Zijn discipelen hadden zich om hem heen verzameld. Een van de discipelen vroeg: ‘Meester, u gaat ons verlaten. Wat is uw laatste boodschap?’
De meester glimlachte, deed zijn ogen open en zei: ‘Hoor je die eekhoorn over het dak rennen?’ Toen sloot hij zijn ogen en stierf. De discipelen waren in de war. Wat is dit voor boodschap? ‘Hoor je die eekhoorn over het dak rennen?’ Maar dat was zijn hele levensles: gewoon het moment. Op dat moment genoot hij van de eekhoorn. Wie maalt er nou om de dood? En wie maalt er nou om een laatste boodschap? Hij was in het moment, hiernu. En dat was zijn boodschap: ga nergens anders heen, blijf gewoon hier en nu.
Osho: From Unconsciousness to Consciousness #9.