Dit is één enkele planeet, één mensheid: grenzen zijn allemaal onzin.
Ik heb jullie wel eens een verhaal verteld… Toen India gesplitst werd in twee naties, India en Pakistan, ging er een gerucht dat precies op de grens een gekkenhuis stond. India en Pakistan hadden geen van beide belangstelling voor dat gekkenhuis. Maar er moest toch iets gebeuren. Het moest toch wel ergens naar toe gaan.
Het door schijnwerpers verlichte grensgebied tussen India en Pakistan heeft een duidelijke oranje gloed in deze astronautenfoto.
Uiteindelijk riep de directeur van het gekkenhuis alle gekken bijeen en vroeg aan hen: ‘Willen jullie naar India?’
Ze zeiden: ‘Nee, we hebben het hier heel goed naar onze zin.’
De directeur zei: ‘Jullie blijven hier wel. Maak je daar maar geen zorgen over. Maar vertel me gewoon: willen jullie naar India?’
Ze keken mekaar allemaal aan en zeiden: ‘‘En ze zeggen dat wij gek zijn! Er is echt iets mis met onze directeur. Als we toch hier blijven dan komt de vraag toch niet op of we naar India gaan? Waarom zouden we naar India gaan?’
De directeur zat met een probleem hoe hij dit nou aan die krankzinnige mensen moest uitleggen.
Hij zei: ‘Gaan jullie dan liever naar Pakistan?’
Ze zeiden: ‘Nee, helemaal niet. We zijn helemaal gelukkig hier. Waarom zouden we ergens naar toe gaan?’
Hij probeerde het opnieuw uit te leggen: ‘Jullie blijven hier gewoon, of je nou voor India of voor Pakistan kiest. Jullie gaan nergens naar toe.’
Toen zeiden ze: ‘Wat is dat toch raar. Als we nergens naar toe gaan, waarom stellen jullie er dan vragen over? Wij zijn hier.’
Het was niet mogelijk om hen uit te leggen dat het geen kwestie was van fysiek verhuizen naar India of Pakistan. Het was een politieke kwestie: ‘Bij welk land, binnen welke grenzen, willen jullie behoren?’
Uiteindelijk werd door de autoriteiten besloten dat het gekkenhuis ook in tweeën verdeeld zou worden. Het ene zou in India staan, het andere in Pakistan. Ze richtten een enorme muur op, die het hele gekkenhuis gewoon in tweeën deelde.
En ze zeggen dat de gekken nog steeds tegen de muur op klimmen, met de mensen aan de andere kant praten en zeggen: ‘We snappen er niets van. Wij zijn hier, jullie zijn hier, maar jullie zijn naar Pakistan gegaan en wij naar India, gewoon omdat ze deze muur hebben opgetrokken. En het meest wonderlijke van dit alles is dat ze denken dat wij gek zijn.’
De grens tussen India en Pakistan.
Het is een krankzinnige wereld. Alle grenzen zijn volslagen onzinnig. Alles wat de ene mens van de andere scheidt is onmenselijk, ongeciviliseerd, onbeschaafd. Maar niemand vraagt zich af of naties geen fictie zijn en omdat je je dat nooit afvraagt, ga je geloven dat naties ook werkelijk bestaan. Dan rijst de vraag op over opkomen voor je vaderland. Je moet zelfs je leven opofferen voor het vaderland en dat is een fictie.
Die dingen bestaan nergens, India niet, Duitsland niet, Japan niet, Amerika niet. Het is één enkele planeet, één mensheid. Maar vanwege die fictie gaan ze maar door met elkaar uit te moorden. Echte mensen worden doodgemaakt vanwege een onecht idee.
Opkomen voor het vaderland is de oorzaak geweest van al die oorlogen. Als iedereen die naar die oorlogen was gegaan had geweigerd, ‘Wij gaan niemand vanwege een fictie doodmaken en we gaan niet sterven voor een fictie,’ dan waren er geen oorlogen geweest, geen politici. Dan was de wereld een vredige, mooie plek geweest om in te wonen.
Eeuwenlang hebben we niets anders gedaan dan vechten, dan moorden. Het lijkt wel of oorlog onze enige bezigheid is. Het ene moment vechten we en het andere bereiden we ons voor op een gevecht in de toekomst. Maar al die tijd zitten we verwikkeld in één enkele bezigheid, dat van moordenaar, omdat ze ons een stom idee hebben aangeleerd: opkomen voor je vaderland, opkomen voor je religie.
Alle religies hebben je geleerd dat je eigen leven minder waard is dan je religie. Wat een raar idee is dat toch? Al die dingen zouden er voor de mens moeten zijn, niet andersom. Een religie bestaat om de mens te helpen, niet om hem te vernietigen. Maar alle religies zijn bezig geweest om de mens te vernietigen, geen enkele heeft hem geholpen.
Ze zeggen: ‘Jij bent verantwoordelijk, als je religie in de problemen zit of grotere gebieden probeert te veroveren, meer zieltjes probeert te winnen, jij bent verantwoordelijk om jezelf op te offeren.’
Dat doet me denken aan de primitieve godsdiensten, want het is een overblijfsel uit die tijd. In het oeroude boek van de Hindoes, de Rigveda, bracht men offers aan een fictieve god. Niemand heeft hem ooit gezien, niemand heeft ook maar enige notie van wat ze met dat woord bedoelen. Er is geen enkel bewijs, geen enkele getuige. Maar omwille van die onechte, fictieve god, die alleen maar een hypothese is, werden zelfs mensen geofferd voor een stenen beeld. Een beeld wat je zelf hebt gemaakt.
Osho, Sat Chit Anand, pp. 382-383.
Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti.
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.
Afbeeldingen:
https://en.wikipedia.org/wiki/Indo-Pakistani_border#/media/File:India-Pakistan_Borderlands_at_Night.JPG
http://zindabad.pk/wp-content/uploads/2016/01/Indo-Pak-border-Sialkot.jpg
https://onecommunityranch.org/wp-content/uploads/2012/12/How-To-Help-Humanity-930×350.jpg
https://1.bp.blogspot.com/-YUNetAO4Sbg/UvamPek0zyI/AAAAAAAAAus/vXEgnqRVtoo/w506-h342-p-k/tl1afzis+%281%29.jpg