Die dwaze goden…

Die dwaze goden… en mensen blijven ze maar aanbidden, duizenden jaren lang.
 
Ik zou jullie graag het verhaal van Ganesha willen vertellen…
Hij is zogenaamd de zoon van Shiva, een van de Hindoe drie-eenheid van goden. De Hindoe god heeft drie gezichten, dat noemen ze trimurti, net zoals de christelijke drie-eenheid: de ene is Brahma, die de wereld schept, de andere is Vishnoe, die hem in stand houdt en de derde is Shiva, die hem vernietigt.


De Hindoe Heilige Drie-eenheid: Brahma, Vishnoe, Shiva.
Elephanta Grotten, India.

 
Deze olifant god, Ganesha, heeft het lichaam van een man, van een heel lelijke man, omdat zijn buik zo dik is dat hij één en al buik is. En daar bovenop heeft hij het hoofd van een olifant.
Het verhaal is dit: Shiva was weggegaan en zijn vrouw Parvati ging een bad nemen. Het lijkt wel of ze maar één keer in haar leven een bad heeft genomen want ze verzamelde al het stof dat op haar lichaam zat en maakte daar Ganesha van. Deze olifant god is gemaakt van al het stof dat verzameld is…


De Hindoe godin Parvati, 12e-eeuws beeldhouwwerk.
 
Ik heb me altijd af zitten vragen hoe dik die laag stof was, die ze op haar lichaam mee heeft moeten dragen. Ze nam gewoon speels een bad, maakte haar lichaam schoon, verzamelde het stof en maakte er een standbeeld van. En aangezien ze een godin was, ademde ze er leven in. Zo werd hij de zoon van Parvati en Shiva, hoewel Shiva er niets aan had bijgedragen. Hij was zich er niet eens van bewust dat hij een zoon had.
Ze zei tegen Ganesha: ‘Ga jij maar buiten zitten en laat niemand naar binnen. Als er iemand komt zeg je tegen hem: “Mijn vader is er niet. Kom een andere keer maar terug.”’

Toen had hij nog niet het hoofd van een olifant. Maar het toeval wilde dat Shiva er zelf aan kwam. En die kleine jongen hield hem tegen met zijn zwaard en zei: ‘Niet naar binnen gaan, mijn vader is er niet. Kom later maar terug.’
Shiva vond dit niet te geloven: ‘Wie is dat ventje? Die mijbelet om naar binnen te gaan?’
Hij werd zo kwaad dat hij het zwaard afpakte en het kind zijn hoofd afhakte, naar binnen ging en aan Parvati vroeg: ‘ Wie is die jongen?’
Ze zei: ‘Wat is er gebeurd?’
Hij zei: ‘Ik heb hem afgemaakt.’
Ze zei: ‘Je weet dat niet, maar hij was je zoon.’
Toen legde ze de hele zaak uit en kreeg ze een driftbui: ‘Breng mijn zoon terug!’
Dus ging hij naar buiten om het hoofd te zoeken… waar het hoofd was gebleven. Ze woonden in de Himalaya dus het was vast ergens naar beneden gerold in een of ander dal, in stukken. Alleen die jongen zat daar zonder hoofd. Toen begon hij rond te rennen en kwam hij een klein olifantenjong tegen. Hij hakte het hoofd af en plakte dat op Ganesha.


De Hindoe Heilige Famile: Shiva, Parvati en Ganesha.
 
Dit soort onzin… en mensen blijven ze maar aanbidden, duizenden jaren lang…
Hoeveel tempels zijn er wel niet op aarde, van hoeveel godsdiensten? En hoeveel verschillende goden hebben ze niet gefantaseerd? En ze zien niet eens hoe dwaas hun fantasie is.
In India kom je wel duizenden goden tegen. In dit deel van het land wordt de olifant god het meest aanbeden. Zelfs hoogopgeleide mensen, hoogleraren van de universiteit en de rector magnificus, ook zij aanbidden hem. En niemand staat er ook maar even bij stil…
 
Osho, Zarathustra, a god that can dance – Talks on Friedrich Nietzsche’s ‘Thus spoke Zarathustra’, pp. 479 – 480.
 
Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti. 
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.   
Afbeeldingen:

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/d/d9/Elephanta_Caves_Trimurti.jpg
https://en.wikipedia.org/wiki/Parvati#/media/File:WLA_lacma_Hindu_Goddess_Parvati_Orissa.jpg
https://inrootzmedia.s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/2/cee0c76d425eb26d06ffbe66b132b4478780b9a9/Ganesha-Shiva-Parvati-comp.jpg