De mens leeft in een totaal omgekeerde toestand. Vandaar dat, wanneer er een verlichte meester is, zijn daden, zijn woorden, zijn gedrag, allemaal absurd overkomen op de gewone man. Jezus wordt verkeerd begrepen om de eenvoudige reden dat een man met ogen spreekt tot de mensen die blind zijn. Socrates wordt om dezelfde reden niet begrepen, omdat hij spreekt tot mensen die volslagen doof zijn. En zo is het gegaan met alle Boeddha’s van alle landen, van alle rassen.
En, helaas, dit zal altijd zo blijven. Het is iets in de aard der dingen. De mens is onbewust; hij verstaat de taal van het onbewuste en wanneer iemand spreekt vanaf de toppen van het bewustzijn wordt het volkomen onbegrijpelijk, onverstaanbaar. Hij is zo ver weg! Tegen de tijd dat zijn woorden de donkere valleien van ons onbewuste bereiken, hebben we ze zo vervormd dat ze helemaal niet meer verwijzen naar de oorsprong.
De meester lijkt soms gek, soms irrationeel, soms koppig. Maar de enige reden dat hij zich niet kan gedragen zoals jullie, dat hij geen deel kan uitmaken van de geest van de menigte, is dat hij ontwaakt is en de menigte diep ligt te slapen. Om een meester te begrijpen moet je grote sympathie leren: alleen dat zal een brug slaan. Dat is wat de relatie van een discipel tot de meester is. Je kunt naar een meester luisteren zonder een discipel te zijn. Je hoort de woorden, maar je mist de betekenis. Je hoort het lied maar je mist de muziek. Je hoort het argument maar je mist de conclusie. Je zult weten wat hij zegt, maar je zult niet in staat zijn te zien waar hij naar wijst.
Om de betekenis – die woordeloos is – te begrijpen, is een totaal ander soort relatie nodig. Het is niet die van een spreker en het publiek: het is die van twee geliefden. Het moet een liefdesrelatie zijn; alleen dan is er sympathie genoeg om een brug te slaan, om communicatie te hebben. En als de sympathie er eenmaal is, is ze niet ver meer verwijderd van empathie. Sympathie kan heel gemakkelijk worden omgezet in empathie; in feite verandert het uit zichzelf in empathie. Net zoals je zaad zaait en op het juiste moment ontkiemt en de lente komt en er veel bloemen zijn, zaai je het zaad van sympathie – dat houdt de inwijding in discipel in – dan zullen er spoedig bloemen van empathie zijn.
In sympathie is er nog steeds een kleine afstand. Je kunt horen — je kunt een beetje beter horen dan voorheen, je kunt duidelijker begrijpen dan voorheen — maar nog steeds zijn de dingen in een staat van vaagheid: duidelijker dan voorheen maar nog niet helemaal duidelijk; in een staat van schemering. De nacht is voorbij, maar de zon is nog niet opgekomen en het is erg mistig. Je kunt zien, maar de dingen niet nauwkeurig ontcijferen. Empathie betekent dat er geen afstand meer is. Nu is de discipel verdronken in de meester – hij is een toegewijde geworden. Nu is de meester verzonken in de discipel; zij zijn geen afzonderlijke entiteiten meer. Ze hebben hetzelfde ritme van zijn bereikt, ze pulseren in synchroniciteit.
Dan is er begrip en dat begrip bevrijdt, en dat begrip is onmiddellijk. Je ziet de meester, je kijkt in zijn ogen, je hoort zijn woorden, je ziet hem bewegen, zijn gebaren… en ze worden onmiddellijk begrepen zonder enige vertaling door het verstand. Het verstand functioneert niet meer als een bemiddelaar. Het is directe communie — niet eens communicatie maar communie. De eerste stap is die van een leerling, nieuwsgierig maar nog steeds een toeschouwer, ver weg, informatie verzamelend, kennis. De tweede stap is die van een discipel, niet langer een toeschouwer maar een deelnemer, niet meer geïnteresseerd in kennis maar enorm geïnteresseerd in weten. En de derde stap is die van een toegewijde, volkomen één met de meester, deelhebbend aan zijn wezen, drinkend uit zijn onuitputtelijke bron, dronken — dronken van het goddelijke.
Alleen de toegewijde begrijpt het absoluut, de discipel begrijpt het een klein beetje, de student hoort alleen maar woorden. Onthoud, jij moet ook door deze stadia heen gaan. En het hangt allemaal van jou af: je kunt voor altijd een leerling blijven. Als je afstand houdt, als je bang bent om dichtbij te komen, zul je hier zijn en toch niet hier. Kom dichterbij — spiritueel dichterbij. Breng je wezen, onbevreesd, dichter bij meester, dichter bij zijn licht. Ja, dat licht is niet alleen licht, het is ook vuur; het zal je verteren. Wordt verteerd, want in dat vuur is er grote hoop op een wedergeboorte.
Osho: Ah, This! # 3
Vanaf 11 december 3.30 is er 24 uur lang een Birthday Celebration ter ere van Osho’s 90e geboortedag. Vele communes, ashrams en centra doen werken hieraan mee evenals vele musici en zangers. Te volgen op Youtube via onderstaande link: