Je hebt alleen een oude tijger nodig: het verhaal van de meester als katalysator om je te helpen herinneren wie je bent.
Een tijgerin ging dood tijdens de bevalling en het welpje werd door geiten grootgebracht. Het spreekt vanzelf dat de tijger dacht dat hij ook een geit was. Dat was gewoon iets natuurlijks, omdat hij met geiten opgroeide dacht hij dat hij ook een geit was. Hij bleef vegetarisch, hij at en kauwde gras.
Hij had er geen enkel benul van.
Zelfs in zijn dromen kon hij niet dromen dat hij een tijger was terwijl hij wel een tijger was.
Toen kwam er op een goede dag een oude tijger deze kudde geiten tegen en die oude tijger kon zijn ogen niet geloven. Een jonge tijger die daar tussen die geiten liep! De geiten waren niet bang voor de tijger en ze waren zich er ook niet van bewust dat die tijger tussen hen inliep. Die tijger liep ook als een geit.
Op een of andere manier kreeg de oude tijger de jonge tijger te pakken, want het viel niet mee om hem te pakken te krijgen. Hij vluchtte weg, hij probeerde het, hij schreeuwde, hij gilde het uit. Hij was bang, hij bibberde van angst. Alle geiten waren weggevlucht en hij probeerde met hen mee te vluchten, maar de oude tijger kreeg hem te pakken en sleurde hem mee naar het meer. Hij wilde niet mee.
Hij verzette zich net zoals jullie met mij doen. Hij deed zijn best om niet mee te gaan. Hij was doodsbang, huilde en weende, maar de oude tijger trok zich daar niets van aan. De oude tijger bleef aan hem trekken en nam hem mee naar het meer. Het meer was stil, als een spiegel.
Hij dwong de jonge tijger om in het water te kijken.
Hij zag, met tranen in zijn ogen -het visioen was onduidelijk, maar het visioen was er wel- dat hij precies op de oude tijger leek. De tranen verdwenen en er rees een nieuw gewaar zijn omhoog. De geit begon uit zijn mind te verdwijnen. Hij was geen geit meer, maar hij kon zijn eigen verlichting niet geloven. Zijn lichaam bibberde nog een beetje, hij was bang. Hij dacht: ‘Misschien beeld ik het me maar in. Hoe kan een geit zo plotseling in een tijger veranderen? Dat kan niet, dat is nog nooit gebeurd. Zo gaat het nooit.’ Hij kon zijn eigen ogen niet geloven maar nu was de eerste vonk, het eerste straaltje licht bij zijn wezen naar binnen gekomen. Hij was echt niet meer de oude. Hij kon nooit meer de oude zijn.
De oude tijger nam hem mee naar zijn grot. Nu bood hij niet zoveel weerstand, verzette zich niet zo erg, was niet zo bang. Geleidelijk aan begon hij moedig te worden, moed te verzamelen. Hij begon als een tijger te lopen toen ze naar de grot gingen.
De oude tijger gaf hem wat vlees te eten. Dat is moeilijk voor een vegetariër, bijna onmogelijk, misselijkmakend, maar de oude tijger trok zich daar niks van aan. Hij dwong hem om het op te eten. Toen de neus van de jonge tijger vlak bij het vlees kwam gebeurde er iets: door de geur werd er diep in zijn wezen iets wakker wat diep in slaap was geweest. Hij werd naar het vlees toe getrokken en begon te eten. Toen hij eenmaal het vlees had geproefd barstte er een brul door zijn wezen heen.
De geit was in die brul verdwenen en de tijger was daar in al zijn schoonheid en pracht.
Osho, Yoga, the Alpha & the Omega – Discourses on the Yoga Sutras of Patanjali, Volume 4, pp. 192-193.
Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti.
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.
Afbeeldingen:
https://cdn4.dogonews.com/images/3af92266-1b8c-4a25-be9d-59f5a33e423a/5659924fc461887e0b8b4603.jpg
http://1wallpaper.net/two-tigers-drink-water-lake-stones-animals-wildlife-felidae-mammalia-predator-wallpaper.html#.WCQ-53dx9hA
https://i.ytimg.com/vi/hXzalDTJdas/maxresdefault.jpg