God heeft een enorm gevoel voor humor. Religie blijft iets doods zonder een gevoel voor humor als fundament. God zou de wereld niet hebben kunnen scheppen als hij geen gevoel voor humor had. God is helemaal niet ernstig. Ernst is een ziekte; humor is gezondheid. Liefde, lachen, leven, het zijn aspecten van dezelfde energie.
Maar eeuwenlang hebben mensen te horen gekregen dat God zeer ernstig is. Deze mensen waren pathologisch. Zij creëerden een ernstige God, zij projecteerden een ernstige God, vanuit hun eigen pathologie. En wij hebben deze mensen als heiligen vereerd. Ze waren geen heiligen. Ze moesten wakker geschud worden; ze lagen diep te slapen in hun ernst. Zij hadden lachen nodig – dat zou hen meer geholpen hebben dan al hun gebeden en vasten; dat zou hun zielen op een veel betere manier gereinigd hebben dan al hun ascetische praktijken. Zij hadden niet meer geschriften nodig, meer theologie; zij hadden alleen het vermogen nodig om te lachen om de prachtige absurditeit van het leven. Het is extatisch absurd. Het is geen rationeel fenomeen; het is volstrekt irrationeel.
Mozes ging de berg op. Na een lange tijd verscheen God. ‘Hallo, Mozes. Goed je te zien. Het spijt me dat je moest wachten, maar ik denk dat je zult voelen dat het de moeite waard was, want ik heb vandaag iets heel speciaals voor je.’
Mozes dacht een seconde na en zei toen: ‘O nee, Heer, echt niet. Dank U, maar ik heb nu niets nodig. Een andere keer misschien.’
‘Mozes, dit is gratis,’ zei de Heer.
‘In dat geval,’ zei Mozes, ‘geef me er dan maar tien!’
Zo kregen de Joden de Tien Geboden.
Osho: Ah, This! # 5
Nu zijn de tien geboden erg oud geworden, verouderd. Ze spreken in een taal van het verleden. In die tijd was die taal relevant, maar nu lijken ze niet meer relevant. Je kunt veranderen, je kunt nieuwe geboden maken, maar die nieuwe geboden zullen, als ze door de mind in elkaar worden gezet, geen enkel nut hebben. Je mind kan ze bedenken en in elkaar zetten en ze kunnen er mooi uitzien, maar ze zullen vals zijn. Je kunt van loslaten een gebod maken, van totale aanvaarding een gebod, maar als ze door de mind worden samengesteld zijn ze zinloos. Waarom? Omdat de mind zichzelf niet kan toestaan een totaal los te laten. Het kan doen alsof, maar het kan zichzelf niet echt toestaan om los te laten. En de mind kan niet aanvaarden omdat de mind bestaat door afwijzing; daarom zegt de mind altijd liever nee dan ja.
Wanneer je nee zegt, voel je het ego; wanneer je ja zegt, voel je het ego niet. Dat is waarom mensen meer nee dan ja zeggen. Ze zeggen alleen ja als het absoluut noodzakelijk is; anders zeggen ze nee. Telkens wanneer er iets gevraagd wordt, is het eerste wat in je mind opkomt nee — want als je weigert, ben je er, en als je aanvaardt, ben je er niet. Ja-zeggen zal een no-mind creëren. Dus een theïst is een ja-zegger, en een atheïst is een nee-zegger — hij zegt nee — en wanneer je zegt dat er geen God is, dan voel je een enorme energie in het ego. Dan ben je.
Osho: A Bird on the Wing # 9, Q 1
En je wilt weten als iemand je vraagt naar mijn filosofische standpunt? Dat zal niet zo gemakkelijk zijn, want ik zie de mens als een multi-dimensionaal wezen. …
Het eerste: vrijheid.
Het tweede: uniciteit van individualiteit.
Het derde: liefde.
Het vierde: meditatie.
Het vijfde: niet-serieus zijn.
Ten zesde: speelsheid.
Ten zevende: creativiteit.
De achtste: gevoeligheid.
Ten negende: dankbaarheid.
Ten tiende: gevoel voor het mysterieuze.
Deze tien geboden vormen mijn basishouding ten opzichte van de werkelijkheid, ten opzichte van de vrijheid van de mens van alle vormen van spirituele slavernij.
Osho, Beyond Enlightenment # 23 Q 2