De psycholoog Winnicott heeft vele jaren gewerkt met een bepaald probleem bij kleine kinderen, en hij heeft vele mooie dingen ontdekt. Ze zijn van alle tijden. Je hebt misschien wel eens kleine kinderen gezien met hun teddybeer, of hun speelgoed, hun speciale speelgoed, of hun deken, of iets dat een speciale persoonlijkheid heeft voor het kind. De teddybeer… je kunt de teddybeer niet vervangen. Je kan zeggen dat je een betere kan vinden, maar dat doet er niet toe. Er is een liefdesrelatie tussen het kind en zijn teddybeer.
Zijn teddybeer is uniek, je kunt hem niet vervangen. Hij wordt vies, hij gaat stinken, hij gaat rotten, maar het kind blijft hem dragen. Je kunt geen nieuwe vinden. Zelfs ouders moeten het tolereren. Zelfs zij moeten het respecteren, want een kind voelt zich beledigd. Als de ouders op reis gaan, moeten ze de teddybeer ook tolereren; ze moeten hem bijna als een lid van het gezin behandelen. Ze weten dat dit dwaas is, maar voor het kind heeft het betekenis.
Welke betekenis heeft de teddybeer voor het kind? De teddybeer is in zekere zin objectief. Het is daar, buiten het kind; het is een deel van de werkelijkheid. Het is zeker niet alleen maar verbeelding, het is niet alleen maar subjectief; het is geen droom, het is er. Maar het is er niet helemaal; veel van de dromen van het kind zijn erin verwikkeld. Het is object, maar er is veel subjectiviteit mee gemoeid. Voor het kind is het bijna levend. Het kind heeft veel dingen geprojecteerd op de teddybeer. Hij praat tegen de teddybeer, soms wordt hij boos en gooit hij hem weg, en dan na een tijdje zegt hij: ‘Het spijt me’ en neemt hem terug. Hij heeft een persoonlijkheid, bijna menselijk. Zonder de teddybeer kan hij niet gaan slapen. Vasthouden, knuffelen, en dan gaat hij gaat slapen; hij voelt zich veilig. Met de teddybeer is de wereld oké, alles is oké. Zonder de teddybeer is hij plotseling alleen.
De teddybeer bestaat in een totaal andere dimensie die noch subjectief noch objectief is. Winnicott noemt het ‘voorbijgaande realiteit’: een beetje objectief en een beetje subjectief. Veel kinderen groeien lichamelijk, maar ze groeien nooit geestelijk, en ze hebben hun hele leven teddyberen nodig. Jullie beelden van God in de tempel zijn niets anders dan teddyberen.
Osho, De Geliefde, Vol 2 # 5
Foto: Avinasho (Susanne Elten). Avinasho is een gepensioneerd grafisch ontwerpster, schrijfster en schilderes, gevestigd in München. www.susanne-maria-elten.de
Zie ook: https://www.oshonews.com/2022/07/25/kasimir-inner-child-avinasho/