Wat we hebben waarderen we niet omdat we het voor lief nemen.
Dat doet me denken aan een soefi verhaal… Iemand ging zelfmoord plegen omdat hij arm was, zonder opleiding, zonder werk. En hij haatte het om te moeten bedelen. Hij vond dat hij maar beter zelfmoord kon plegen dan te gaan bedelen. Hij was op weg naar de rivier om van een hoge plek af te springen om te verdrinken, maar toevallig kwam hij, op het hoogste punt waar hij vanaf wilde springen, een soefi mysticus tegen.
En de soefi mysticus zei: ‘Zo, ben je hier dan? Mensen komen hier alleen om zelfmoord te plegen. Ik heb deze plek uitgekozen om te mediteren, want het komt maar zelden voor dat mensen zelfmoord willen plegen, daarom is dit een hele stille plek.’
De man zei: ‘Dat is vreemd, ik heb nog niets gezegd en u heeft het meteen bij het rechte eind. Ik ben gekomen om zelfmoord te plegen.’
Zelfmoord Punt
De soefi zei: ‘U kunt wel zelfmoord plegen. Maar ik heb u een aanbod te doen: hoeveel wilt u hebben voor beide ogen? De koning heeft twee mooie ogen nodig en u heeft mooie ogen. En de koning weet dat ik altijd bij Zelfmoord Punt zit.’ Zo werd die plek genoemd.
‘Mensen komen hier om zelfmoord te plegen… wat moeten ze nog met die twee ogen? Ze kunnen ze aan de koning geven. Dus zegt u het maar, wat u ook voor uw ogen wilt hebben, uw bod zal worden aanvaard.’
De man moest even nadenken. Hoeveel moest hij vragen? Hij kon niet nadenken. Wat hij ook bedacht… vijfhonderdduizend roepies? Vijfhonderdduizend roepies voor allebei mijn ogen? Een miljoen? Twee miljoen?… Maar het leek allemaal niet op de juiste prijs.
Uiteindelijk zei hij: ‘Tien miljoen roepies.’
De mysticus zei: ‘Akkoord. Ga maar met mij mee. Eerst zullen we je ogen nemen… en dan breng ik je hier weer terug. Dan spring je en pleeg je zelfmoord.’
Onderweg zei de soefi: ‘Maar ik heb nog een paar klanten. Hoeveel zou je willen hebben voor je hoofd, zonder ogen?’
Hij zei: ‘Wat bent u een rare. Wie wil er nou mijn hoofd hebben zonder ogen?’
De soefi zei: ‘Ik heb een klant. Hij is tovenaar en hij heeft heel dringend een schedel nodig en ogen interesseren hem niet. Hij gaat toch alle huid verwijderen, alles, en gaat je schedel helemaal schoonmaken.’
De man zei: ‘Mijn God! Hoe moet ik dan terugkomen en…?’
De soefi zei: ‘Laat dat maar aan mij over.’
De man zei: ‘Daar heb ik nog nooit over nagedacht. Hoeveel zou passend zijn? Wat denkt u?’
Hij zei: ‘Elk willekeurig bod… dat zal aanvaard worden.’
Dus verkocht de man zijn schedel voor nog eens tien miljoen.
Onderweg vroeg de soefi: ‘Zou u de rest van uw lichaam ook willen verkopen? Want wat heeft het voor zin? U bent al dood, uw ogen zijn weg, uw hoofd is weg, wat is er nog over? Het heeft geen zin om het lichaam nog te houden… en ik heb een klant. Het is een wetenschapper en hij ontleedt lichamen. Hij heeft altijd lichamen nodig, verse lichamen. En hij zal helemaal gelukkig zijn, want hij kan nergens zo’n vers lichaam krijgen, dat pas is overleden. De ogen zijn weg, het hoofd is eraf gehakt, maar het lichaam zal nog steeds warm zijn. Het is net als een bloem dat van een boom is gerukt terwijl ze nog leefde. Het duurt nog twee of drie dagen voordat ze verwelkt is.’
De man zei: ‘Maar… met zelfmoord is alles afgelopen!’
De mysticus zei: ‘Wat zelfmoord? Alles is verkocht!’
De man vroeg: ‘Maar wie krijgt dan al dat geld?’
De mysticus zei: ‘Dat krijg ik natuurlijk, want u bent er dan niet meer. Wie zou het anders moeten krijgen? Zie het maar als mijn commissie. Als u het mee wilt nemen, neem het maar mee. Maar u bent er dan niet meer, u zult het niet nodig hebben.’
Toen ze bij het paleis aankwamen kwam de gedachte weer bij hem op: wat gaat hij nou doen? Hij had er nooit bij nagedacht dat zijn ogen zoveel waarde hadden, dat zijn schedel waarde had, dat heel zijn lichaam waarde had… dat deze man dertig miljoen roepies ging verdienen.
Hij zei: ‘Ik wil geen zaken meer doen.’
De soefi zei: ‘En die zelfmoord dan?’
De man zei: ‘Ik wil ook geen zelfmoord meer plegen! Ik besef voor het eerst dat ik een rijk man ben. Tot nu toe heb ik altijd gedacht dat ik een bedelaar was. Ik ging zelfmoord plegen omdat ik dacht dat ik niets had. Nu besef ik pas hoeveel ik heb.’
De mysticus zei: ‘Dat moet jij weten. Dan moet ik teruggaan om op iemand anders te wachten. Maar denk nog eens goed na. Zulke goede klanten krijg je niet gauw.’
De man zei: ‘Laat me gewoon met rust! U bent een gevaarlijke kerel. Ik heb altijd gedacht dat u een religieuze heilige was, altijd mediteren op dat heuveltje. U lijkt wel de gevaarlijkste man te zijn. U was me beetje bij beetje aan het verkopen en uiteindelijk zou u al het geld opstrijken! Ik weet niet hoeveel mensen u al verkocht heeft, maar ik snap wel waarom u daar blijft zitten: daar kunt u zakendoen. Ik ga de hele stad erop wijzen: ga niet naar dat punt en hoed je voor die man. Hij is gevaarlijk, heel erg gevaarlijk.’
Als je maar één gebed per dag zegt, maak er dan van: Dank u.
Rumi.
De mysticus zei: ‘Ik heb je gewoon proberen te helpen. Jij ging zulke waardevolle dingen vernietigen door te verdrinken in de rivier. Ik heb geprobeerd om je wakker te maken. Het bestaan heeft je zulke waardevolle dingen gegeven en in plaats van daar dankbaar voor te zijn gedraag je je op zo’n lelijke manier. Er zijn geen klanten, dat was allemaal verzonnen. Wat moet de koning nou met jouw ogen, dode ogen? En de tovenaar kan van het kerkhof zoveel schedels krijgen als hij maar wil. En iedere dag gaan er mensen dood in het ziekenhuis en zijn er verse lichamen beschikbaar voor de wetenschapper. Dus er is helemaal geen klant. Het was gewoon bedoeld om je ervan bewust te maken dat je zoveel waardevols bezit, wat je door de natuur geschonken is en waarvoor je niet dankbaar bent, waarvoor je geen gebed in je hart voelt. Voel je dan helemaal geen dankbaarheid? Is zelfmoord jouw dankbaarheid?’
Osho, The New Dawn, pp. 30-31.
Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti.
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.
Afbeeldingen:
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/46/Kodaikanal_Suicide_Point.JPG
https://scatteredimpressions.files.wordpress.com/2015/04/thank-you1.jpg