The Osho Upanishad
Osho begint deze serie talks bij het afronden van de World Tour. Hij kondigt een nieuwe fase van zijn werk aan. Hij zegt: ‘Boeken kunnen geschreven worden, ze kunnen gedicteerd worden aan een machine. Maar wat ik ga beginnen, is iets heel anders. Het is een Upanishad. En dat wil zeggen: zitten aan de voeten van de meester. De discipelen zitten aan de voeten van Osho om zijn liefde en licht te absorberen, hun hart te laten raken, getransformeerd te worden. Osho legt uit dat ‘Upanishad’ betekent ‘meegenomen worden in de wereld van de meester’ en dat is het werk van zijn Mystery School.
Vervolgens gaat hij over tot het beantwoorden van talrijke inzicht-rijke, existentiële en oprechte vragen, zoals daar bijvoorbeeld zijn:
• wat is mysticisme?
• wat is angst?
• wat is vrijheid?
Boeddha, Rinzai, Krishnamurti, Marx, Gandhi, Bodhidharma, Nietzsche, Jezus, Gurdjieff, Zarathustra, zij allen gaan bij Osho door de molen. Hiermee brengt hij de lezer tot dat punt van bewustzijn waar alle vragen beginnen te verdwijnen.
Een van de vragen die er in het boek aan de orde gesteld worden, zal zeker aanspreken. Het is de volgende: ‘Osho, waarom stoppen we niet met ons ellendig te voelen en ongelukkig te zijn?’
Osho antwoordt, dat het een van de meest fundamentele levensvragen is. We hebben niet geleerd om gewoon gelukkig te zijn, te glimlachen, het prettig te hebben. Het zit niet in ons educationele systeem. Tijdens de opvoeding wordt ons allemaal geleerd om serieus te zijn. En serieusheid houdt in dat je je bedrukt, droevig voelt. Terwijl het zo is, dat gelukkig zijn natuurlijk is, het is even natuurlijk als gezond zijn.’
Inderdaad klopt het dat als je met een grote grijns op je gezicht rondloopt, mensen al snel denken dat je niet goed bij je hoofd bent. Want: wat valt er te lachen en vrolijk te zijn?
Osho vertelt in het boek over zijn bezoek aan de beelden van Khajuraho. Het zijn de bekende beelden waar paren in allerlei liefdesposities zijn afgebeeld. Osho vertelt hoe mooi hij de beeldhouwkunst in Khajuraho vindt. Het zijn de mooiste beelden van de wereld, zegt hij en vooral de borsten zijn prachtig vorm gegeven. ‘Toen ik die beelden zag, zei ik: die borsten kunnen gewoon niet. Als er zulke borsten zouden zijn, zou de mensheid eenvoudig uitsterven.’ De Minister van Onderwijs die mij rondleidde zei: ‘Waarom?’ ‘Gewoon de ronding van de borst. Als een klein kind tegen die ronde borst ligt, zal zijn neus dicht geknepen worden, het zal geen melk kunnen drinken. Of het gaat drinken, of het gaat adem halen, die twee mogelijkheden zijn er.’
Kostelijke verhalen uit Osho’s rebelse studententijd komen er verder aan de orde en ook aan humor ontbreekt het niet in The Osho Upanishad.
Ik heb eens gehoord, dat er drie mannen aan het debatteren waren wie van hen het oudste beroep had. Een van de mannen die priester was, zei: ‘Het mijne is het oudste, want het eerste wat de mens deed was tot God bidden en hem danken.’
De tweede man zei: ‘Dat is allemaal nonsens. Mijn beroep is ouder. Ik ben chirurg. Wat God deed, was een rib van de man nemen en daar een vrouw van maken. De eerste chirurgie werd door God zelf uitgevoerd. Daarvoor was er alleen maar chaos.’
De derde man begon te lachen en zei: ‘Oh, dat maakt de zaak rond. Want nu blijkt dat mijn beroep het oudste is.’
De andere mannen zeiden: ‘Jouw beroep? En er was voor die tijd alleen maar chaos.’
‘Inderdaad, maar het gaat hierom: wie heeft die chaos geschapen?’ Hij was politicus. En natuurlijk is het heel moeilijk om zonder een politicus chaos tot stand te brengen.
De Osho Upanishad is verkrijgbaar bij de Nederlandse boekhandel.
Boekbespreking van Donna van der Steeg.