We leggen iemand onze projecties op en dan beginnen we op onze eigen projecties te reageren.
Een zen verhaal gaat als volgt: iemands vrouw lag op sterven. De vrouw had haar man vreselijk zitten controleren. Hij was de ultieme pantoffelheld.
Hij was wel een beetje blij dat zijn vrouw op sterven lag. De dag van zijn vrijheid zat eraan te komen. Maar zijn vrouw ging hem niet zomaar loslaten. Terwijl ze haar laatste adem uitblies zei ze: ‘Luister! Wees maar niet zo blij want ik ga een spook worden en ga erop letten dat je niets verkeerds doet. Geen grapjes, want ik zal je alle nachten te pakken krijgen!’
De vrouw overleed. Haar man was erg bang geworden maar na een paar dagen dacht hij: ‘Nou is ze dood. Wie zal het weten of ze wel of geen spook is geworden? Waarom zou ik nu niet helemaal vrij zijn? Ik heb altijd deze of die vrouw willen hebben. Ik heb naar de kroeg willen gaan. Nou is het tijd! Er zijn al zoveel dagen voorbijgegaan en ze is nog niet gekomen.’
Die nacht klopte er iemand aan de deur. Hij deed de deur open en daar stond zijn vrouw! En ze zei: ‘Dus je bent begonnen te dromen, je bent aan het denken geslagen en van alles zitten plannen! Pas maar op! Ik ben niet ver weg, ik ben altijd hier! Misschien zie je me, misschien ook niet. Denk maar niet aan je vrijheid, enzovoort, hou op met al die onzin!’ En ze noemde alles op waar hij aan had zitten denken, letterlijk alles waar hij aan had zitten denken: naar de kroeg gaan, aan de vrouw van de buurman denken – ze noemde alles op. Nu was het volkomen duidelijk dat ze het wel wist en dat maakte het erg moeilijk.
Afbeelding van Bhaskar Chitrakar.
Zijn leven werd één grote ellende. Hij was vrij maar toch niet vrij. En van die dag af aan begon zijn vrouw hem bijna elke nacht op te zoeken en hem te vertellen waar hij op kantoor aan had zitten denken, wat hij over de typiste had zitten denken, werkelijk alles!
Hij werd er zo moe van, hij ging naar een zenmeester en vroeg hem: ‘Help me toch! Heel mijn leven lang heeft ze me gemarteld, nu is ze dood en ze vermoordt me! Ik heb geen enkele rust. Ik kan niet eens vrijuit dromen! Toen ze nog leefde kon ik tenminste nog vrij dromen, nu leest ze zelfs mijn dromen.
’s Ochtends schudt ze me wakker en zegt: ‘Zo, lag je weer over seks te dromen!’
De zenmeester moest lachen. Hij gaf hem een zakje mee en zei dat hij het niet open moest maken. ‘Er zitten een paar steentjes in. Neem dat mee naar huis en als je vrouw komt, vraag je aan haar hoeveel steentjes er in het zakje zitten. Als ze het goed heeft -je moet ze meteen tellen- als ze het juiste aantal weet, dan kom je naar mij toe. Als ze het niet goed heeft, dan is ze gewoon een fantasie in je hoofd, jouw projectie. Kom dan ook naar me toe, gewoon om het te vertellen.’
De man ging naar huis. De vrouw zat al te wachten. Toen hij de kamer binnenkwam zat ze op zijn stoel. Ze zei: ‘Dus je bent bij die bedrieger geweest, die zenmeester? Ik ken hem goed! En hij heeft jou een zak gegeven -er zitten steentjes in- en hij heeft tegen jou gezegd dat je aan mij moet vragen hoeveel steentjes erin zitten.’
De man werd zo bang omdat ze alles al wist! Maar toch, de meester had al gezegd dat ze dat zou weten. Dus herinnerde hij zich dat en zei: ‘Oké, jij weet alles. Vertel me dan maar hoeveel steentjes.’ Toen was de vrouw verdwenen! Omdat hij zelf niet wist hoeveel steentjes er waren kon hij dat ook niet projecteren. De stoel was leeg. Hij keek om zich heen, de vrouw was nergens. Sinds die dag is de vrouw niet meer teruggekomen.
Hij ging naar de zenmeester. Hij zei: ‘Wat voor een truc heeft u uitgehaald? Wat zit er voor tovenarij in dit zakje?’
De meester zei: ‘Het is geen tovenarij.’
Hij deed het zakje open, er zaten alleen maar een paar steentjes in.
Hij zei: ‘Het is geen tovenarij, niets. Het is een simpel proces. Je projecteerde haar. Omdat jij de projector was weerspiegelde jouw projectie je dromen, je ideeën, je gedachten. Omdat je nu niet wist hoeveel steentjes er in dit zakje zaten, hoe moest zij het dan weten? Zij was jouw projectie! Als je dat had geweten… Zij wist dat je naar de zenmeester was geweest omdat jij het wist. Zij wist wat ik tegen je gezegd had omdat jij het wist, maar ze kon je niet vertellen hoeveel steentjes. En nu zal ze nooit meer terugkomen. Maak nou maar korte metten met haar!’
Osho, The Secret – Discourses on Sufism, pp. 312 – 314.
Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti.
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.
Afbeeldingen:
http://static.tvtropes.org/pmwiki/pub/images/MrsMrBucket.jpg
http://www.tejasgallery.com/wp-content/uploads/2016/02/Henpecked-husband-2-500×684.jpg
http://img.webmd.boots.com/dtmcms/live/webmd_uk/consumer_assets/site_images/rich_media_quiz/topic/rmq_dreams/getty_rf_photo_of_man_daydreaming.jpg
https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/236x/6e/31/74/6e3174388189a0267300b2fe2f96977c.jpg