Als je in het moment kunt leven, smaakt dat ongelooflijk zoet.
Er is een prachtige boeddhistische parabel met vele betekenissen. Alle betekenissen zijn mooi, maar probeer hem vandaag op een bepaalde manier te begrijpen.
Er rent een man door een bos die probeert te ontkomen aan een leeuw die hem op zijn hielen zit. Hij komt bij een afgrond. Hij kan geen kant meer op, dus hij stopt. Heel eventjes weet hij niet wat hij moet doen. Hij kijkt naar beneden. Het is een heel diep dal, een diepe afgrond. Als hij springt is hij er geweest. Maar misschien ligt daar toch een mogelijkheid voor hem – wonderen gebeuren tenslotte. Maar dan kijkt hij nog eens goed en daar, diep in het dal beneden, staan er nog twee leeuwen, omhoog te kijken. Dus die kans is verkeken.
De leeuw komt dichterbij en brult, de man kan hem horen brullen. De enige kans voor hem is om aan de wortels van een boom te gaan hangen die boven het dal uitsteken. Hij kan niet springen of op de rand van de afgrond blijven staan, dus klampt hij zich vast aan de wortels van de boom. De wortels zijn erg broos en hij is bang dat ze elk moment af kunnen breken. Dat niet alleen, de avond is heel koud, de nacht valt en de zon gaat onder. En hij heeft zulke koude handen dat hij vreest dat hij het niet zo lang vol zal kunnen houden. De wortels beginnen al uit zijn handen te glippen. Ze zijn bevroren. De dood is onontkoombaar. Hij kan er elk moment zijn.
Dan kijkt hij omhoog. Twee muizen zijn bezig de wortels van de boom door te kauwen. De ene is wit en de ander zwart, het symbool van dag en nacht, het symbool van de tijd. De tijd raakt snel op en de twee muizen die door de wortels heen kauwen zijn echt heel goed bezig. Ze zijn er bijna doorheen, ze zijn bijna klaar – het is al avond en ze moeten ook uit gaan rusten, dus maken ze het gauw af. De wortel kan elk moment van de boom afbreken. De man kijkt weer omhoog en daar zit er een bijenkorf op de boom waar honing uit drupt. Hij vergeet alles en probeert een druppel op zijn tong te vangen en dat lukt hem ook. En dat smaakt ongelooflijk zoet.
Als je in het moment kunt leven, smaakt dat ongelooflijk zoet. Het is echt heel mooi … Zo moet je leven, dit is de enige manier om te leven – anders leef je niet. Elk moment … zo zit het in elkaar.
Het is echt een heel existentiële parabel. Jij bent de man die aan de wortel van de boom hangt, met de dood overal om je heen, en de tijd die op begint te raken. De dood kan je elk moment overvallen en dan ben je weg. Wat moet je nou? Je druk maken over het verleden? Je druk maken over de toekomst? Je druk maken over de dood? Je druk maken over de tijd? Of van dit moment genieten?
Osho: Tao: The Pathless Path – Talks on extracts from ‘The Book of Lieh Tzu’, Volume 2, pp. 92 – 94.
Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti.
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.