De drie stadia: de soetra reciteren, de soetra intellectueel begrijpen en een teken geven dat je de soetra ook leeft.
Er is een prachtig boeddhistisch verhaal in China.
In een bepaalde stad kwam opeens een hele mooie jonge vrouw opdagen. Niemand wist waar ze vandaan kwam, waar ze woonde wist niemand. Maar ze was zo mooi, zo betoverend mooi, dat niemand zich ook maar afvroeg waar ze vandaan was gekomen. Mensen kwamen bij elkaar, de hele stad kwam bijeen – en alle jonge mannen, bijna driehonderd jonge mannen, wilden wel met haar trouwen.
De vrouw zei: ‘Hoor eens, ik ben alleen en jullie zijn met driehonderd. Ik kan maar met eentje trouwen, dus moeten jullie één ding doen. Morgen kom ik terug, ik geef jullie vierentwintig uur de tijd. Als één van jullie Boeddha’s Lotus Soetra kan opzeggen, zal ik met hem trouwen.
Alle jonge mannen gingen snel naar huis, ze aten niet, ze sliepen niet, de hele nacht reciteerden ze de soetra, probeerde ze hem erin te proppen. Tien slaagden daarin. De volgende ochtend kwam de vrouw en die tien mensen boden aan om het te reciteren. De vrouw luisterde. Het was ze gelukt. Ze zei: ‘Goed, maar ik ben op mijn eentje. Hoe moet ik met tien tegelijk gaan trouwen? Ik zal jullie nog eens vierentwintig uur geven. Ik zal trouwen met degeen die ook de betekenis van de Lotus Soetra uit kan leggen. Dus proberen jullie het te begrijpen – want reciteren is iets simpels, je herhaalt automatisch iets zonder te begrijpen wat ermee bedoeld wordt.’
Met de hand geïllustreerde Lotus Soetra rol, Kamakura periode, ca. 1257.
Er was helemaal geen tijd meer over –nog maar één nacht- en de Lotus Soetra is een lange soetra. Maar als je smoorverliefd bent kun je alles. Ze gingen snel weer weg, ze deden hun uiterste best. De volgende dag kwamen er drie opdagen. Ze hadden de betekenis ervan begrepen. En de vrouw zei: ‘Nog steeds hetzelfde probleem. Minder in aantal, maar nog steeds hetzelfde probleem. Van driehonderd naar drie is een hele verbetering, maar nogmaals, ik kan niet met drie mensen tegelijk trouwen, ik kan er maar met één trouwen. Dus nog eens vierentwintig uur. Degene die het niet alleen heeft begrepen maar het ook heeft geproefd, met die persoon zal ik trouwen. Probeer dus in vierentwintig uur de betekenis ervan te proeven.
Jullie leggen het wel uit, maar die uitleg is intellectueel. Akkoord, het is beter dan die van gisteren, jullie hebben er wel iets van begrepen, maar dat begrip is intellectueel. Ik zou graag iets van meditatie proeven, een bepaalde geur. Ik zou graag zien dat de lotus in je aanwezigheid is getrokken, dat je iets van de lotus bent geworden. Ik zou graag de geur ervan willen ruiken. Dus kom ik morgen weer terug.’
Er kwam maar één persoon opdagen en hij had het zeker bereikt. De vrouw nam hem mee naar haar huis buiten de stad. De man had het huis nog nooit gezien, het was heel erg mooi, bijna een droomland. En de ouders van de vrouw stonden aan de poort. Ze ontvingen de jonge man en zeiden: ‘Wij zijn erg blij.’
De vrouw ging naar binnen en hij zat wat te keuvelen met de ouders. Toen zeiden de ouders: ‘Ga nu maar. Ze zit vast op je te wachten. Dit is haar kamer.’ Ze lieten het hem zien. Hij ging de deur open doen maar er was niemand. Het was een lege kamer. Maar er was een deur die naar de tuin leidde. Dus ging hij eens kijken, misschien was ze wel de tuin in gegaan. Ja dat moest wel, want op het pad was haar voetspoor te zien. Dus volgde hij dat voetspoor. Hij liep bijna een mijl. De tuin hield op en nu stond hij aan de oever van een hele mooie rivier – maar de vrouw was er niet. Het voetspoor was ook verdwenen. Er waren alleen twee schoentjes, gouden schoentjes, die van de vrouw waren.
Dat was hem een raadsel. Wat was er nou gebeurd? Hij keek terug – er was geen huis, geen ouders, niets. Alles was verdwenen. Hij keek nog eens. De schoentjes waren weg, de rivier was weg. Alles daar was leegte – en heel veel lachen.
Hij moest er ook van lachen. Hij was getrouwd.
Dit boeddhistische verhaal vertelt dat hij langzaam, langzaam aan geleid werd. De vrouw was de meester. De vrouw stond symbool voor de meester. Zij leidde hem langzaam, langzaam aan. Ten eerste, reciteer de soetra. Ten tweede, begrijp hem intellectueel. Ten derde, geef een teken dat je hem geleefd hebt. Dit zijn de drie stadia. Daarna leidde ze hem naar niets-zijn.
Osho: Tao: The Pathless Path – Talks on extracts from ‘The Book of Lieh Tzu’, Volume 2, pp. 311 – 314.
Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti.
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.