Deze weken staan in het teken van de soefi’s. Osho bespreekt de poëzie van de Perzische mystieke dichter Hakim Sanai. Vorige afleveringen hiervan zijn te vinden op Unio Mystica.
IK BEN BANG DAT JULLIE OP DE WEG VAN VERTROUWEN
ALS EEN SCHELE ZIJN DIE DUBBEL ZIET,
OF ALS EEN DWAAS DIE RUZIE MAAKT
OVER DE VORM VAN EEN KAMEEL.
ALS HIJ JULLIE VERGIF GEEFT,
BESCHOUW HET DAN ALS HONING
EN ALS HIJ JULLIE BOOS MAAKT,
BESCHOUW HET DAN ALS BARMHARTIGHEID.
Sanai zegt: Wees niet als een schele die dubbel blijft zien, en wees niet als een dwaas die ruzie maakt over de vorm van een kameel. Er zijn mensen die denken dat de kameel beter gemaakt had kunnen worden, beter gevormd. De kameel is perfect zoals hij is, de wereld is perfect zoals hij is – en ga niet onnodig zitten argumenteren.
Je hebt mensen die blijven denken dat als ZIJ de wereld hadden gemaakt, het een betere wereld zou zijn geweest. Als zij de wereld hadden gemaakt, dan hadden ze dit gedaan en dan hadden ze dat gedaan. Er zou geen ziekte zijn geweest, er zou geen dood zijn geweest, er zou geen lelijkheid zijn geweest, er zou geen domheid zijn geweest. En het ziet er zo logisch uit: ja, als er een wereld is waar geen ziekte bestaat, hoe mooi zal die niet zijn!
Maar weet je? Als er geen ziekte is, zal er ook geen gezondheid zijn. Weet je dat wel? Als er geen lelijkheid is, zal er ook geen schoonheid zijn. Weet je dat? – Als er geen doornen zijn, zullen er ook geen bloemen zijn. Weet je dat? Als er geen dood is, zal er ook geen leven zijn. Je kunt geen leven hebben zonder dood. En als je een leven zonder dood zou kunnen hebben, zou het volkomen saai zijn; je zou er op geen enkele manier van af kunnen komen.
Er wordt een verhaal verteld over Alexander de Grote toen hij naar het Oosten ging. Hij had gehoord dat er in de woestijn een bepaalde grot was waar hij doorheen zou gaan en dat daar een kleine vijver met nectar was. Als je van die nectar zou drinken, zou je onsterfelijk worden.
En het verhaal is prachtig. Alexander kwam daar aan en ging de grot binnen. Hij was zo ontzettend gelukkig – denk je eens in hoe gelukkig jij zou zijn geweest in zijn plaats! De nectar was er: nog even en hij zou onsterfelijk zijn. Hij sloeg zijn handen in elkaar en net toen hij wilde gaan drinken, zei een kraai die op de rots zat: ‘Wacht eens even!’
Alexander was verbaasd – een kraai die sprak? Hij vroeg: ‘Wat wil je zeggen?’
De kraai zei: ‘Eén ding maar, daarom zit ik hier. Ik heb uit deze poel gedronken: nu zit ik hier al miljoenen jaren. Ik wil sterven. Het enige idee dat me vierentwintig uur per dag bezighoudt is dat van de dood. Ik wil van dit verrotte lichaam af, maar dat lukt me niet. Ik heb het geprobeerd maar niets lukt. Ik heb vergif ingenomen maar het lukt niet. Ik ben van de bergen af gevallen, het lukt niet. Ik ben in het vuur gegaan, het wil niet branden. Nu is er geen manier om te sterven – en ik ben moe.
Denk je eens in: miljoenen jaren lang moet ik elke dag dezelfde steeds herhalende onzin blijven doen. En zelfs in de toekomst is er geen hoop. Ik zal nooit kunnen sterven, ik kan geen zelfmoord plegen en ik ben moe van het leven! Dus dit is nu mijn missie: Ik zit hier om het andere mensen te beletten.’
En er wordt gezegd dat Alexander even moest nadenken, het idee om de nectar te drinken liet varen en de grot uit haastte – bang om in de verleiding te komen om ervan te drinken.
Zonder de dood zou het leven een onmogelijk ondraaglijke last zijn. De dood verlicht. En het is door ziekte dat je het gevoel hebt gezond te zijn. Het is vanwege de donkere nacht dat de ochtend er zo mooi uitziet.
Het bestaan is duaal en het bestaan is onvolmaakt. Maar het is door onvolmaaktheid dat er groei is. Als iedereen perfect was, zou er geen groei zijn. Dan zou de wereld een kerkhof zijn; er zou nooit iets groeien.
Meer: Osho, Unio Mystica Vol. 1 #9 deel 2
Image by Enrique from Pixabay