Wees niet bang om te verliezen wat je hebt.
Ik moet denken aan een verhaal.
Een houthakker ging elke dag het bos in. Soms moest hij met honger blijven zitten omdat het regende, soms was het te heet, soms was het te koud. Er woonde een mysticus in het bos. Hij keek toe hoe de houthakker ouder werd, ziek, hongerig, van de hele dag hard werken.
de houthakker
Hij zei: ‘Hoor eens, waarom ga je niet wat verderop?’
De houthakker zei: ‘Wat levert het me op, een beetje verderop gaan? Meer hout? Onnodig mijlenver met dat hout gaan sjouwen?’
‘Nee,’ zei de mysticus. ‘Als je wat verder gaat zul je een kopermijn vinden. Je kunt dat koper naar de stad brengen en dan heb je genoeg voor zeven dagen. Dan hoef je niet elke dag hout te komen hakken.’
De man dacht: ‘Waarom zou ik het niet proberen?’
Hij ging naar binnen en vond de mijn. En hij was zo blij… hij kwam terug en viel voor de voeten van de mysticus neer.
De mysticus zei: ‘Juich nou niet te hard. Je moet nog wat dieper het bos in gaan.’
‘Maar,’ zei hij, ‘wat heeft dat voor zin? Nu heb ik voor zeven dagen eten.’
De mysticus zei: ‘Maar toch…’
Maar de man zei: ‘Als ik verder ga raak ik de kopermijn kwijt.’
Hij zei: ‘Ga nou maar. Je zult de kopermijn zeker wel kwijtraken maar er is een zilvermijn. En alles wat je daarvan mee kunt nemen geeft je genoeg voor drie maanden.’
de zilvermijn
‘De mysticus had gelijk had met die kopermijn,’ dacht de houthakker. ‘Misschien heeft hij ook wel gelijk met die zilvermijn.’
En hij ging naar binnen en vond de zilvermijn. Toen kwam hij dansend terug en zei: ‘Hoe kan ik u betalen? Mijn dankbaarheid kent geen grenzen.’
De mysticus zei: ‘Niet zo haastig. Ga nog wat dieper.’
Hij zei: ‘Nee! Dat kan ik niet doen. Dan raak ik die zilvermijn kwijt.’
de goudmijn
De mysticus zei: ‘Maar gewoon een paar stappen dieper is er een goudmijn.’
De houthakker zat te twijfelen. Eigenlijk was hij zo arm dat hij er nooit van had kunnen dromen om een zilvermijn te bezitten.
Maar wie weet? Als die mysticus het zegt, misschien heeft hij wel gelijk. En hij vond de goudmijn. Nu had hij genoeg om eens in het jaar te komen.
Maar de mysticus zei: ‘Dat gaat lang duren. Over een jaar kom je weer hier. Ik word al oud, misschien ben ik er niet meer, misschien ben ik wel heengegaan. Dus moet ik het je wel vertellen, hou niet op bij de goudmijn. Een klein beetje verder…’
Maar de man zei: ‘Waarom? Wat heeft dat voor zin? U laat me het ene zien en, zo gauw ik dat krijg, vertelt u mij dat ik dat moet laten vallen om verder te gaan! Nu heb ik die goudmijn gevonden!’
De mysticus zei: ‘Maar een paar meter verderop in het bos ligt er een diamantmijn.’
De houthakker ging er diezelfde dag nog heen en vond hem. Hij nam veel diamanten mee en zei: ‘Hier heb ik voor mijn hele leven genoeg aan.’
De mysticus zei: ‘Misschien komen we elkaar nooit meer tegen, dus is mijn laatste boodschap: nu je eenmaal genoeg hebt voor heel je leven, ga naar binnen toe! Vergeet die kopermijn, de zilvermijn, de goudmijn, de diamantmijn. Nu geef ik je het allerhoogste geheim, de allerhoogste schat die binnenin je zit. Al je uitwendige behoeften zijn vervuld. Ga zitten zoals ik hier zit.’
De arme man zei: ‘Ja, ik zat al te denken… u weet al die dingen al, waarom blijft u hier zitten? Die vraag komt steeds weer bij me op. En ik wilde net gaan vragen: “Waarom neemt u niet al die diamanten mee die daar liggen? U bent de enige die ervan afweet. Al dat goud! Waarom blijft u gewoon onder die boom zitten?”’
De mysticus zei: ‘Toen ik die diamanten had gevonden zei mijn meester tegen mij: “Ga nou maar onder die boom zitten en ga naar binnen toe.”’
gewoon stil zitten
De man liet alle diamanten daar vallen en zei: ‘Misschien komen we elkaar nooit meer tegen. Ik wil niet meer naar huis, ik kom hier naast u zitten. Leer mij alstublieft hoe ik naar binnen moet gaan, want ik ben een houthakker. Ik weet wel hoe je dieper het bos in moet gaan, maar ik weet niet hoe je naar binnen moet gaan.’
De mysticus zei: ‘Maar al die diamanten van je, goud, koper, zilver, zullen allemaal verloren gaan, want al die dingen zijn waardeloos voor iemand die naar binnen toe gaat.’
De houthakker zei: ‘Maakt u zich daar maar geen zorgen over. Tot nu toe had u het steeds bij het rechte eind. Ik vertrouw erop dat u het in dit laatste stadium ook bij het rechte eind heeft.’
Osho, From Death to Deathlessness – Answers to the Seekers of the Path,pp. 216-217.
Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti.
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.
Afbeeldingen:
https://pennylayne.files.wordpress.com/2013/05/woodcutter.jpg
https://c1.staticflickr.com/8/7123/7773429456_21ea9b4a16_b.jpg
https://img.rt.com/files/2015.10/original/5629969ac36188a4068b45ed.jpg
http://meditationiseasy.com/blog/wp-content/uploads/2014/11/witness1.jpg