Vanaf het allereerste begin is dit een uniek organisme geweest. Ma Garimo, die vanaf het begin bij de Osho Multiversity betrokken was en voorzitter is geweest, deelde een paar jaar geleden haar herinneringen exclusief voor de Osho Times.
Garimo:
In de vroege jaren 70, toen de eerste westerlingen begonnen te komen, las en verbond Osho zich met alles wat gangbaar, actueel en innovatief was in de psychologie en de filosofie in het Westen, en met de taal die de jonge mensen in die tijd bezigden. Wat als een lopend vuurtje door de westerse wereld liep waren de ontwikkelingen in de humanistische psychologie. Je had het Esalen Institute dat als een lanceerplatform fungeerde van allerlei groeicentra die door heel Amerika en Europa opkwamen.
Osho begon te werken met de westerlingen. Eerst begon hij met opdrachten te geven aan kleine groepjes mensen, bijvoorbeeld mensen die in één appartement samenwoonden. Hij vertelde hen dat ze in de avond samen moesten komen om een waanzinnigheid meditatie of een kwaadheid meditatie te doen, of hij gaf hen afzonderlijk opdrachten.
Hij zag bijvoorbeeld dat ik het moeilijk vond om los te laten en hij gaf me een opdracht die ik elke avond voor het slapen gaan moest doen. Het was een soort teruggaan naar een oergevoel: baby praat. Hij wees een ‘moeder’ en een ‘vader’ voor me aan, die me elke nacht kwamen instoppen en ik moest een paar minuten in een babytaaltje tegen hen praten.
Op deze manier experimenteerde hij met westerse psychologie voordat hij hier de groeigroepen introduceerde. Het proces was hetzelfde als bij de introductie van de meditaties. Toen Osho zijn meditaties creëerde liet hij ze vaak door groepjes mensen doen, voor zijn neus bij wijze van spreken, terwijl hij er direct feedback over gaf. Hij bleef ze verfijnen totdat hij het juiste format gevonden had net als met de muziek voor de meditaties. En ik zag dat hij hetzelfde deed met de groepen. Niet dat hij in de groepsruimte aanwezig was, maar hij praatte altijd met de groepsleiders en na elke groep kwam de hele groep altijd bij hem. Eerst vroeg hij aan de groepsleider wat er was gebeurd en vaak… Dit was een van de mooie en unieke dingen: de groepsleiders zaten duidelijk in hetzelfde schuitje als de deelnemers vóór Osho, daar was nooit enige twijfel over. Dan vertelden ze Osho hoe hun groep was en wat voor moeilijkheden ze hadden om die te leiden. Osho praatte dan tegen hen over hun rol en behandelde hen als studenten, die van hem leerden, net zoals hij met de deelnemers deed.
De allereerste groep die we hadden was Primal, in wat nu het South Corner Hotel is op de hoek van de weg. Het huis was eigendom van een mooie Engelse dame die toevallig bevriend was met een Primal therapeut. We gingen op de thee bij haar thuis, met scones en clotted cream, en vroegen of we gebruik konden maken van haar grote kamer. Ze zei ja en dat is waar de eerste Primal groep werd gehouden. Daarna kwam Encounter, en toen Enlightenment Intensive, dat op Osho’s advies evolueerde tot Awareness Intensive: Who is in? Wat nog steed heel populair is in de Commune.
Aanvankelijk vond ons programma plaats op ongeveer zes of acht verschillende locaties in Koregaon Park – in gehuurde ruimtes of woonhuizen van mensen en zelfs in de Blue Diamond Hotel. Nu hebben we de geweldigste faciliteiten die je ook maar ergens kunt vinden.
Toen de Group Department eenmaal op gang kwam ontwikkelde ze al heel snel. Het nieuws verbreidde zich en veel van de belangrijkste groepsleiders van de wereld kwam naar Osho toe. Onder hen waren Richard Price, een van de oprichters van het Esalen Institute, Bernie Gunther, de Sensitivity and Awakening to the `Senses goeroe en dichter, Charles Berner, de stichter van Enlightenment Intensive, Werner Erhardt, de stichter van EST, die met Diana Ross, de zangeres, kwam.
Er waren hier Rolfers, die door Ida Rolf waren getraind, mensen die in Postural Integration waren getraind, Alexander Technique, enzovoort. Je had allerlei soorten massage therapeuten. De Rolfers en de Postural Integration mensen hebben Osho Rebalancing ontwikkeld, dat nu over de hele wereld beroemd is. Osho gaf alle therapeuten een platform voor hun methoden. En al diegenen die effectief bleken te zijn en duidelijk iets te bieden hadden gingen door. De meeste mensen die kwamen had echt iets te bieden, zoals Encounter, Gestalt, Bio-energetica, Group Counseling, allerlei soorten lichaamswerk, dans, creativiteit, gevechtskunst.
Osho heeft voor heel deze verscheidenheid een universiteit gecreëerd in de late 70er jaren en wij hebben de sprong gemaakt van een group department naar een universiteit met afdelingen en faculteiten, met een rector magnificus, afdelingshoofden en met het idee dat iedere afdeling zijn eigen werk zou ontwikkelen en zijn eigen publiek zou aanspreken. Het werd een enorm succes.
Later ging hij het woord Multiversity gebruiken. Ik herinner me dat hij zei dat universiteit ééndimensionaal is en multiversity multi-dimensionaal is, en in alle richtingen beweegt waar het menselijk bewustzijn in beweegt.
Eerst dachten we dat we de Multiversity moesten registreren als een officiële onderwijsinstelling maar het werd al gauw duidelijk dat de hele wereld op dit gebied iets van ons kon leren. Dat was toen hij zei dat we niet ergens anders erkenning moesten gaan zoeken, wij zullen voortaan anderen erkennen. Dat was de sprong om niet bij de wereld te horen… misschien zou de wereld ons ooit bijhalen.
Het werk hier had vanaf het begin een andere focus. De therapeuten, de groepsleiders die kwamen, kwamen om meditatie te leren. Al het groepswerk of individueel groeionderwijs was er niet op gericht om mensen weer goed te laten functioneren in hun normale leven. Hoewel de Human Potential Movement zegt dat het gaat over de ontplooiing van het menselijk potentieel, ging het eigenlijk nooit verder dan het werken met lichaam en geest. Het heeft mensen niet laten zien dat ze eigenlijk meer zijn dan lichaam en geest.
Osho gaat naar de wortels van de verrotte moraliteit onder de hele samenleving – waar psychologie normaal gesproken niet aan komt. Zij houden zich bezig met wat de maatschappij voortbrengt; zij zullen niet direct met de vinger naar de maatschappij wijzen. Dat is waarom ze kunnen bestaan. Er is dus nog steeds een diepe samenzwering, maar daar trapte Osho niet in; hij schopte de poten er helemaal onder vandaan.
Met de Encounter groepen en Bio-energetica – alles wat we aan het doen waren – ging Osho altijd een stap verder. Er was werkelijk sprake van totale expressiviteit, totale toegeeflijkheid, totale exploratie in de groepen – je zou kunnen zeggen in een ruwe vorm. Al heel snel veranderde hij dat volledig en begon hij te verfijnen. Het werk verplaatste zich al snel van het rauwe basisniveau naar het hart en de fijnere gevoeligheid van de mens.
Het was vanaf het begin duidelijk dat de groepen slechts een opstapje waren, een brug. Al dit werk is niet bedoeld om normaal te functioneren; het is bedoeld om het hele fenomeen van de mind opzij te zetten – om in staat te zijn stil te zijn, om de mind uit te kunnen schakelen, om te kunnen waarnemen.
Het zijn duidelijk zijn actieve meditaties en zijn toespraken die het verschil uitmaken in het leven van mensen. De methodes die voortkwamen uit de westerse psychologie, of iets anders waarmee we mensen konden aanmoedigen om overdag te doen, zouden het proces versnellen om te verkrijgen wat mogelijk was door de meditaties.
Het zijn de Dynamische meditatie, de Kundalini meditatie en de Osho toespraken die mensen helpen om de groef van hun mind te omzeilen die eindeloos, eindeloos hetzelfde herhaalt, hetzelfde denkt, op dezelfde manier reageert, dezelfde emoties heeft. De groepen zouden het proces van het ongedaan maken van de programmering van de mind en het komen tot meditatie kunnen versnellen.
De Osho Multiversity faciliteert dagelijks meditaties in Pune en ook kun je meedoen aan lessen, cursussen, individuele sessies en meerdaagse ‘Living In’ programma’s.
Meer: Osho Multiversity.