Ik heb de sannyasbeweging niet stopgezet, de beweging is een stroom – dit is de betekenis van beweging – het is in beweging, het groeit. En een religie is dood – die beweegt niet meer, die groeit niet meer. Zij is dood. Er is maar één plaats voor en dat is het crematorium.
Iedere priester of priesteres wil een dode religie hebben, want die is voorspelbaar. Nu we in het Westen zijn gekomen zijn rode kleren en een mala niet meer nodig, want ze zij in het Westen nooit symbolisch voor religie geweest.
En om preciezer te zijn, je bent niet volkomen verstoken van alle uiterlijke symbolen.
Al wat overblijft is de wezenlijke kern van religieus zijn, de reis naar binnen, die alleen jij kunt maken. Ik kan dat niet voor je doen, niemand kan dat voor je doen.
Dus nu is er maar één wezenlijke kwaliteit overgebleven, de meest fundamentele kwaliteit van religieus zijn. Dat is meditatie. Je moet naar binnen gaan.
Dus nu je niet langer uiterlijke symbolen hebt, is het goed -als je een sannyasin wilt zijn- om één ding in herinnering te houden: hoe je kunt overgaan tot de discipline van het getuige zijn. Anders bestaat de mogelijkheid dat je -doordat je de rode kleren draagt en de mala- er volkomen tevreden mee bent dat je een sannyasin bent. Dat ben je niet.
Kleren maken geen enkel verschil. En ook de mala laat iemand geen transformatie doormaken. Maar je kunt jezelf voor de gek houden.
Nu neem ik dat alles van je af en ik laat alleen iets heel simpels over. Je kunt hier geen bedrog mee plegen, je doet het of je doet het niet. Zonder dit te doen, ben je geen sannyasin. Zo is de beweging tot zijn zuiverste staat gekomen, het meest wezenlijke stadium. Zij is niet opgeheven.
Osho, From Bondage to Freedom # 17.