Deel 2 van Osho’s verhandeling over Hakim Sanai’s ‘Hadiqa’, Unio Mystica Vol. 1.
WE PROBEERDEN ONZE WEG
NAAR HEM TOE TE REDENEREN.
DAT WERKTE NIET,
MAAR ZODRA WE HET OPGAVEN,
BLEEF ER GEEN OBSTAKEL MEER OVER.
Hakim Sanai was een man met karakter, een religieus man. Hij had hard zijn best gedaan, hij had alle mogelijke manieren geprobeerd om God te bereiken. En hij was een zeer intelligent man, goed geïnformeerd en stond bekend als een wijs man. Hij was een zeer bekwaam, rationeel persoon. Hij had op alle mogelijke manieren geprobeerd om God via de rede te bereiken.
Maar niemand heeft ooit God bereikt via de rede. Dat is niet de deur naar haar, dat is de muur die je tegenhoudt. De rede is perfect in staat om het oppervlakkige te kennen, maar ze kan niet in de diepte duiken. Ze weet alleen hoe ze aan de oppervlakte moet zwemmen. De rede is helemaal goed voor zover het de reis naar BUITEN betreft, maar ze is volkomen machteloos voor zover het de reis naar binnen betreft.
De rede is goed en geschikt als je iets over materie wilt weten. Maar ze is volkomen onbekwaam als je iets wilt weten over bewustzijn. De rede kan meten, maar bewustzijn is onmeetbaar.
De rede kan wegen, maar het bewustzijn heeft geen gewicht. De rede kan zien, maar het bewustzijn is onzichtbaar. De rede heeft de vijf zintuigen als haar dienaren, maar het bewustzijn ligt BUITEN de vijf zintuigen.
Je kunt het niet aanraken, je kunt het niet ruiken, je kunt het niet proeven, je kunt het niet horen, je kunt het niet zien: het ligt BUITEN de vijf zintuigen. Je kunt het niet aanraken, je kunt het niet ruiken, je kunt het niet proeven, je kunt het niet horen, je kunt het niet zien: het bevindt zich achter deze vijf vensters van de zintuigen die naar buiten openen.
Je kunt het zonlicht zien, maar je kunt je innerlijke licht niet met je ogen zien. Je kunt de vogels horen zingen, maar je kunt niet je eigen hart horen zingen.