We blijven maar geloven dat we afgescheiden zijn. Dat zijn we niet, zelfs geen enkel moment. Wat je ook gelooft, je bent één met het geheel. Maar je geloof kan nachtmerries voor je creëren; het is onvermijdelijk om ze te creëren. Te geloven dat ‘ik afgescheiden ben’ betekent angst te scheppen.
Als je afgescheiden bent van het geheel, kun je nooit van je angst afkomen, want het geheel is zo uitgestrekt en jij bent zo klein, zo minuscuul, zo atomair, en je moet voortdurend vechten tegen het geheel opdat het je niet opslokt. Je moet voortdurend alert zijn, op je hoede, zodat de oceaan je niet zomaar opslokt.
Je moet jezelf beschermen achter muren en muren en muren. Al deze inspanning is niets anders dan angst. En dan ben je je er voortdurend van bewust dat de dood je bereikt en dat de dood je afscheiding zal vernietigen. Dat is waar het bij de dood om gaat: de dood is het geheel dat het deel terug opeist. En je bent bang dat de dood zal komen en dat je zult sterven. Hoe kun je lang leven? Hoe bereik je een soort van dood-loosheid? De mens probeert het op allerlei manieren. Kinderen krijgen is een van de manieren, vandaar de voortdurende drang om kinderen te krijgen. De wortel van deze drang naar kinderen heeft helemaal niets met kinderen te maken, maar met de dood.
Je weet dat je hier niet eeuwig zult kunnen blijven; wat je ook probeert, je zult falen, je weet het, want miljoenen hebben gefaald en het is niemand ooit gelukt. Je hoopt tegen beter weten in. Zoek dan andere manieren. Een van de eenvoudigste manieren, de oudste manier, is kinderen krijgen: je zult er niet meer zijn, maar iets van jou, een deeltje van jou, een cel van jou, zal blijven leven. Dat is een plaatsvervangende manier om onsterfelijk te worden.
Nu vindt de wetenschap veel verfijndere manieren – want je kind kan een beetje op je lijken, of helemaal niet op je lijken, en hij zal maar een klein beetje op je lijken; er is geen intrinsieke noodzaak voor hem om precies op je te lijken. Dus nu heeft de wetenschap manieren gevonden om je te dupliceren. Sommige van je cellen kunnen bewaard blijven, en als je sterft, kan uit die cellen een duplicaat gemaakt worden. En het duplicaat zal precies op jou lijken; zelfs tweelingen lijken niet zo op elkaar. Als jij je duplicaat ontmoet, zul je verbaasd zijn: hij zal precies op je lijken, helemaal op jou.
Nu zeggen ze dat er, om veiliger te zijn, een duplicaat kan worden gemaakt terwijl je leeft, en het duplicaat kan worden bewaard in de diepvries, dus als er een ongeluk gebeurt, als je sterft in een auto-ongeluk, kun je onmiddellijk worden vervangen. Je vrouw zal het nooit kunnen ontdekken, je kinderen zullen nooit te weten komen dat deze papa slechts een imitatie is, want hij zal precies zijn zoals jij.
Mannen hebben het ook op andere manieren geprobeerd, veel geraffineerder dan deze. Boeken schrijven, schilderijen maken, grote symfonieën componeren: jij zult er niet meer zijn, maar de muziek zal blijven; jij zult er niet meer zijn, maar je handtekening zal op het boek staan; jij zult er niet meer zijn, maar het beeldhouwwerk dat je hebt gemaakt zal er zijn. Het zal de mensen aan jou herinneren, je zal in hun herinnering voortleven. Jij zult niet in staat zijn om op de aarde te lopen, maar je zult wel in staat zijn om in de herinneringen van mensen te lopen. Het is beter dan niets. Word beroemd, laat wat sporen na in de geschiedenisboeken — natuurlijk zullen het slechts voetnoten zijn, maar toch, iets is beter dan niets.
De mens heeft door de eeuwen heen geprobeerd om op de een of andere manier onsterfelijk te worden. De angst voor de dood is zo groot, dat het je je hele leven achtervolgt. Zodra je het idee van afscheiding laat vallen, verdwijnt de angst voor de dood. Daarom noem ik deze staat van overgave de meest paradoxale. Je sterft uit eigen beweging en dan kun je helemaal niet sterven, want het geheel sterft nooit, alleen de delen worden vervangen. Maar als je één wordt met het geheel, zul je eeuwig leven: je zult voorbij geboorte en dood gaan.
Dat is het zoeken naar nirvana, verlichting, moksha, het koninkrijk van God — de staat van dood-loosheid. Maar de voorwaarde waaraan voldaan moet worden is zeer beangstigend. De voorwaarde is: eerst moet je sterven als een aparte entiteit. Dat is waar overgave over gaat: sterven als een aparte entiteit, sterven als een ego. En in feite is het niets om je zorgen over te maken, want je bent niet afgescheiden, het is slechts een overtuiging. Dus alleen de overtuiging sterft, niet jij.
Osho: The Book of Wisdom # 4, Q 1