Boeken met korte stukjes doen het veelal goed. Immers: in kernachtige bewoordingen wordt je vaak een diepe wijsheid aangereikt. Het zijn hints voor bewustwording. En je kunt er ook op mediteren, als je wilt. Ze geven je meestal iets wat je gemakkelijk aan anderen doorgeeft en waar je ook later weer op terug kunt vallen.
Het boek ‘Seeds of Wisdom’ bevat 120 brieven van Osho en het dateert uit 1966. Er staat dus een in het Hindi geschreven brief van Osho in weergegeven, in zijn verfijnde handschrift. Inmiddels is er ook een hele mooie kleurrijke reprint uitgekomen. Bij dit boek gaat het om een reeks brieven die Osho in vroegere tijd geschreven heeft. Hij maakte toen reizen door heel India om meditatiekampen te leiden en zijn mensen te vinden.
In het Nederlands zijn deze brieven indertijd verschenen onder de titel ‘Brieven van de overkant’, met als ondertitel: van vrijheid, liefde en transformatie. Het is nog moeilijk verkrijgbaar.
Osho gebruikt voorvallen uit zijn dagelijks leven als startpunt of ter herinnering aan oude leerzame verhalen. Het geeft een intiem kijkje in Osho’s eigen leven en zijn zoektocht.
Osho zegt in de introductie van het boek: ‘Ik ben ook een boer. Ik had enkele zaadjes gezaaid en ze zijn ontkiemd … en nu zijn ze tot bloei gekomen. Mijn hele leven wordt vervuld met de geur van deze bloemen en door deze geur bevind ik me nu in een andere wereld. Ik ben niet langer dat wat met gewone ogen gezien kan worden.’
Het volgende is een fragment uit brief 41 uit het boek, het is getiteld ‘Zing het lied van je leven’. Zoals Osho een stille koude nacht beschrijft, is schitterend! Je huivert erbij van kou en ontroering.
‘In de stilte van de late avond hoor ik iemand fluit spelen. Het maanlicht staat als bevroren. Deze koude, eenzame nacht en de fluwelen tonen van de fluit in de verte als een droom – dit alles is zo ongelooflijk mooi.’
Osho geeft vervolgens aan, dat wij allen het vermogen hebben om goddelijke tonen uit onze fluit te halen. Als je deze frase dieper tot je door laat dringen, is er zoveel meer dat je raakt dan alleen de woorden.
Treffend is hoe Osho aangeeft, dat je je geen gelegenheid moet laten ontglippen, want de tijd gaat snel. En daarnaast is het zelf ontglippen van de tijd, in de zin van meditatie, ook zo gezegend. Er zijn geen beelden meer in de mind. Hun bestaan is tijd. Als zij ophouden, stopt tijd en blijft enkel het zuivere heden. Want zoals wij over het heden praten, is alleen maar een kwestie van taal. Het heeft geen realiteitswaarde. Vanuit dit Zijn, meditatie, ontdek je, zegt Osho, dat ook de dood gezegend is.
Het leven eindigt niet met de dood. Het is alleen een andere staat van leven: leven bestaat ervoor en erna ook.