Kabir, een groot Indiaas mysticus… hij had geen opleiding gevolgd, maar hij heeft zulke geweldig veelbetekenende uitspraken gedaan, misschien waren ze grammaticaal wel niet juist. Een van zijn uitspraken heeft hij gecorrigeerd voordat hij is komen te overlijden. Toen hij jong was had hij een prachtige uitspraak gedaan. ‘Net zoals een dauwdruppel in de vroege ochtendzon van het lotusblad afglijdt, glanzend als een parel, in de oceaan.’ Hij zei: ‘Zo is het mij ook vergaan.’
Zijn woorden waren: ‘Ik ben op zoek geweest, mijn vriend. Maar in plaats van mezelf te vinden, raakte ik verdwaald in de kosmos. De dauwdruppel is in de oceaan verdwenen.’
Vlak voordat hij kwam te overlijden, toen hij zijn ogen dicht deed, vroeg hij aan zijn zoon Kamal, die er blijk van gaf dat hij van hetzelfde kaliber was en uit hetzelfde hout gesneden… en soms vraag je zelfs wel af of hij niet dapperder was dan Kabir.
Kabir was heel moedig en ging tegen alle tradities, orthodoxie, tegen alles in. Maar Kamal bekritiseerde Kabir zelfs als hij vond dat er iets aan zijn uitspraken niet klopte. Hij zei tegen Kamal: ‘Verander alsjeblieft die uitspraak van mij, die ze overal hebben geprezen, dat “Mijn vriend, ik ben op zoek naar mezelf geweest, maar in plaats van mezelf te vinden, raakte ik verdwaald, net zoals de dauwdruppel in de oceaan verdwijnt.” Dat moet je veranderen.’
Kamal zei: ‘Ik heb altijd al zo’n vermoeden gehad dat er iets mis mee was.’ En hij liet hem iets zien in zijn eigen handschrift, waar hij het al gecorrigeerd had. De correctie was -zelfs voordat Kabir tot dat besef was gekomen- reeds gedaan. Daarom had Kabir hem Kamal genoemd: ‘Jij bent een wonder.’ Kamal betekent wonder. En die man was ook een wonder. Hij had de regel veranderd die Kabir had willen veranderen:
‘Mijn vriend, ik was maar steeds op zoek naar mezelf. Maar in plaats van mezelf te vinden heb ik de hele wereld, heel het universum gevonden. De dauwdruppel is niet in de oceaan verdwenen, maar de oceaan is in de dauwdruppel verdwenen.’
En als de oceaan in de dauwdruppel verdwijnt, verliest de dauwdruppel gewoon zijn grenzen, meer niet.
Dat is nou precies wat verlichting betekent: dat je zo niet bestaand wordt als een ego dat heel het oceanische bestaan een deel van je wordt…
Een zenmeester, Rinzai, had een hele absurde, maar prachtige gewoonte. Elke ochtend als hij wakker werd zei hij: ‘Rinzai, ben je daar nog?’
Zijn discipelen zeiden: ‘Wat is dat voor onzin? Om te vragen of Rinzai er nog is?’
Hij zei: ‘Ik zit te wachten op het moment dat het antwoord zal zijn: “Nee. Het bestaan is er, maar Rinzai niet.”’
Dat is de hoogste piek die het menselijk bewustzijn kan bereiken.
Dat is de ultieme zegen.
Osho, Hari Om Tat Sat, pp. 286-287.
Uit de serie 1001 verhalen, verzameld door Shanti.
Eerder verschenen in het Engels in Osho News, www.oshonews.com.
Afbeeldingen:
http://upload.voga360.com/mu3/wallpaper/20141116/00/66e0ec1b688d5f74fc370365b5b8c386/wallpaper_l.jpg
https://pbs.twimg.com/media/BcAvLbrIgAAB7C9.jpg