Eenzaamheid is een negatieve gemoedstoestand. Alleen zijn is positief, niettegenstaande wat de woordenboeken zeggen. In woordenboeken zijn alleen zijn en eenzaamheid synoniemen, in het echte leven zijn ze dat niet. Eenzaamheid is een gemoedstoestand waarin je de ander voortdurend mist; alleen zijn is de gemoedstoestand waarin je voortdurend in jezelf verrukt bent. Eenzaamheid is ellendig, alleen zijn is zalig. Eenzaamheid is altijd bezorgd zijn, iets missen, verlangen naar iets. Alleen zijn is een diepe vervulling, enorm tevreden, gelukkig. In eenzaamheid ben je uit het centrum, in alleen zijn ben je gecentreerd en geworteld. Alleen zijn is mooi. Het heeft een elegantie, een gratie, een sfeer van grote tevredenheid. Eenzaamheid is bedelarij en niets anders, het heeft geen gratie. Eenzaamheid is een afhankelijkheid; alleen zijn is pure onafhankelijkheid. Je voelt je alsof je één bent met de wereld, met het hele bestaan.
Osho: Come Follow to You, Vol 4, # 6
Eenzaamheid is een verkeerd begrepen alleen zijn. Zodra je alleen zijn verkeerd opvat als eenzaamheid, verandert de hele context. Alleen zijn heeft een schoonheid en grandeur, een positiviteit; eenzaamheid is armoedig, negatief, donker, troosteloos. Iedereen vlucht voor eenzaamheid. Het is als een wond; het doet pijn. Om eraan te ontsnappen is de enige manier om deel uit te maken van een menigte, om deel uit te maken van een samenleving, om vrienden te hebben, om een gezin te stichten, om echtgenoten en echtgenotes te hebben, om kinderen te krijgen. In die menigte is het de bedoeling dat je je eenzaamheid vergeet.
Maar niemand is er ooit in geslaagd het te vergeten. Dat wat voor jou natuurlijk is, kun je proberen te negeren – maar je kunt het niet vergeten; het zal steeds weer opkomen. En het probleem wordt complexer omdat je het nooit hebt gezien zoals het is; je hebt het voor lief genomen dat je eenzaam geboren wordt.
Osho: The Golden Future # 6
Als je alleen bent, komt die eenzaamheid naar boven. Plotseling voel je jezelf een vreemdeling in een enorme wereld, een afschuwelijke wereld, oneindig. En jij bent daar maar een klein stofje – weliswaar bij bewustzijn, maar zo klein, zo hulpeloos, zo machteloos, en helemaal alleen. Dat creëert pijn, paniek, angst. Je haast je terug in een of andere activiteit, je begint iets te doen dat je weghoudt van deze waarheid.
Er zijn twee soorten mensen: één, die aan hun eenzaamheid ontsnappen – de meerderheid, de negenennegentig komma negen procent, die aan zichzelf ontsnappen; en de resterende nul komma één procent is de mediteerder, die zegt: ‘Als eenzaamheid een waarheid is, dan is het een waarheid; dan heeft het geen zin om ervoor weg te lopen. Het is beter om erin te gaan, het te ontmoeten, het van aangezicht tot aangezicht te zien, wat het is. Meditatie betekent van harte je eenzaamheid ingaan, om het te ontdekken, te onderzoeken. Dat is waar meditatie over gaat.
Meditatie betekent dat je niet meer ontsnapt. Ook al doet het pijn, je ontsnapt niet. Het is pijnlijk, maar je ontsnapt niet. Als het er is, moet je het onder ogen zien, het zo diep mogelijk onderzoeken, want het is jouw werkelijkheid. En door het diep te kennen zul je een mens van wijsheid worden.
Osho: The Secret # 6