Als je je ontspant, accepteer je; acceptatie van het bestaan is de enige manier om je te ontspannen. Als kleine dingen je storen, dan is het je houding die je stoort. Wees in stilte; luister naar alles wat er om je heen gebeurt en ontspan, accepteer, en plotseling zul je een immense energie in je voelen opkomen. Die energie zul je eerst voelen als een verdieping van je ademhaling. Gewoonlijk is je adem heel oppervlakkig en soms als je probeert diep in te ademen, begin je iets te forceren, je spant je in. Die inspanning is niet nodig. Je accepteert gewoon het leven, ontspant je, en plotseling zul je zien dat je adem dieper gaat dan ooit. Ontspan je meer en de adem gaat dieper. Hij wordt langzaam, ritmisch, en je kunt er bijna van genieten; het geeft een zeker genot. Dan zul je je ervan bewust worden dat de adem de brug is tussen jou en het geheel. Kijk alleen maar. Doe niets.
En als ik zeg kijken, probeer dan niet te kijken, anders raak je weer gespannen, en ga je je concentreren op de adem. Ontspan gewoon, blijf ontspannen, losjes, en kijk… want wat kun je anders doen? Je bent er, niets te doen, alles geaccepteerd, niets te ontkennen, geen strijd, geen gevecht, geen conflict, de ademhaling gaat diep — wat kun je doen? Je kijkt gewoon. Onthoud, gewoon kijken. Doe geen moeite om te kijken. Dit is wat Boeddha vipassana heeft genoemd — het kijken naar de adem, bewustzijn van de adem, alert zijn op de levensenergie die in de adem beweegt. Probeer niet diep te ademen, probeer niet in te ademen of uit te ademen, doe niets. Ontspan je gewoon en laat de ademhaling natuurlijk zijn — vanzelf gaan, vanzelf komen — en vele dingen zullen voor je beschikbaar komen.
Het eerste zal zijn dat de ademhaling op twee manieren kan worden genomen, omdat het een brug is. Een deel ervan is verbonden met jou, een ander deel is verbonden met het bestaan. Je kunt het dus op twee manieren opvatten. Je kunt het opvatten als iets vrijwilligs. Als je diep wilt inademen, kun je diep inademen; als je diep wilt uitademen, kun je diep uitademen. Je kunt er iets aan doen. Een deel is met jou verbonden. Maar als je niets doet, gaat het ook door. Je hoeft niets te doen en het gaat door.
Het andere deel is verbonden met het bestaan zelf. Je kunt het zien alsof je het in je opneemt, je ademt het, of je kunt precies het tegenovergestelde denken — dat het jou ademt. En die andere manier moet je begrijpen, want dat brengt je tot diepe ontspanning. Het is niet dat je ademt, maar het bestaan ademt jou. Het is een verandering van Gestalt, en het gebeurt vanzelf. Als je doorgaat met ontspannen, alles aanvaardend, ontspannen in jezelf, word je je er plotseling van bewust dat je deze ademhalingen niet neemt — ze komen en gaan vanzelf. En zo gracieus. Met zoveel waardigheid. Met zo’n ritme. Met zo’n harmonieus ritme. Wie doet dat? Het bestaan ademt jou. Het komt in je, gaat uit je. Elk moment verjongt het je, elk moment maakt het je opnieuw levend.
Osho, Ancient Music in the Pines # 3