Na een busreis van vijf dagen dwars door Amerika, kwam ik aan bij het sannyas-centrum in Portland, Oregon. Daar genoot ik de luxe van een douche en matras op zolder. Ik was op weg naar het eerste grote Internationale Festival op Rajneeshpuram. Voor sannyasins uit de hele wereld was het de eerste gelegenheid om Osho weer te zien na zijn plotselinge vertrek uit Poona en dat te vieren. Hoe zou dat zijn? Het was nog drie weken voor het festival en alle hulp was welkom. De volgende dag zat ik in een busje met nog tien sannyasins van allerlei nationaliteit, op weg naar de Ranch, zoals Rajneeshpuram vaak genoemd werd.
Nadat we de havenstad Portland verlaten hadden, reden we spoedig door een dor en droog golvend landschap dat steeds leger werd. Heuvels, na heuvels, na heuvels, als een gestolde zee. Soms zag ik een in elkaar gezakte schuur bij een roestig hek. Het leek een niemandsland. Na enige uren kwamen we bij het piepkleine dorpje Antelope met enige tientallen huisjes van voornamelijk gepensioneerde boeren, uit de tijd dat hier nog veeteelt was. Het enige benzinestation werd bemand door sannyasins in rode shirts en spijkerbroeken, die ook een winkeltje hadden opgezet met versnaperingen.
Hierna reden we nog een paar uur over een slingerende smalle weg door onbewoond land van afgegraasde heuvels met jeneverbesstruiken en salie. Opeens zagen we op een heuvel een in rood geklede cowboy op een paard, die met zijn roze Stetson hoed naar ons zwaaide. Hoera! We naderden de Ranch! Tenslotte stopten we bij een pas opgezet noodgebouw, dat het welkomcentrum in aanbouw bleek te zijn.
Lees meer: Sanatan 6
World Festival in Rajneeshpuram.