1001 Verhalen - Vrienden van Osho

Mijn benadering is niet die van evolutie.
Niets gaat ergens heen – alles is hier.
Dingen veranderen, zeker, maar er is geen evolutie.

Dingen bewegen, zeker, maar er gaat niets hoger en er blijft niets achter als lager. Laat die categorieën vallen. En door ze te laten vallen zul je onmiddellijk een nieuwe wereld binnengaan. Plotseling zul je in vriendschap leven met bomen, omdat ze niet langer lager zijn. Plotseling zul je een grote affiniteit vinden met vogels, omdat ze niet langer lager zijn. Plotseling zul je in de ogen van je hond kijken, en zul je daar ook een Boeddha vinden. Dan is de pure vreugde ervan oneindig. Je zult in de ogen van je vrouw kijken en ook daar gaat een Boeddha schuil.

Ik maak alle dingen goddelijk. Ik wil niet dat je naar God gaat – ik breng God naar jou. En niet alleen naar jou – ik breng God naar het hele bestaan.
Het is er echt. Er is geen andere werkelijkheid; dit is de enige werkelijkheid die er is. Dit is de enige dans die er is. Mis deze dans niet! Raak niet geobsedeerd door idealen, anders verpruts je een kans…
Het leven en het bestaan hebben geen doel, ze zijn een doel op zich.
Ja, dat is zo. Het is geen filosofische stelling. Ik deel gewoon mijn ervaring. Ik zeg niets wat ik niet heb gezien, gevoeld, beleefd.
Ik open simpelweg mijn hart voor jou.
Het is zo. Het is geen argument. Ik probeer je helemaal nergens van te overtuigen. Ik maak je gewoon duidelijk wat er met mij gebeurd is.
En ik zeg je: dit is ook voor jou beschikbaar – en wel op DIT moment. Er is geen enkel moment uitstel nodig, want verlichting is een natuurlijke staat.

Relax, maak je niet druk over doelen, want alle doelen geven spanning, creëren spanning, stress, moeite, omdat je altijd vooruit moet kijken, je moet in de verte kijken. Je moet aan toekomstige zaken denken, je moet ze plannen. En je moet ernaar streven. Natuurlijk ontstaat er spanning, ontstaat er bezorgdheid, ontstaat er angst. Je bent verscheurd – je realiteit is hier en je hart is ergens anders. Je wordt schizofreen.
Als ik zeg relax, bedoel ik laat alle doelen vallen – laat ALLE idealen vallen. Relax in dit moment … luister naar dit moment, leef dit moment, proef ervan. Laat je omringen door de realiteit die er al is, en plotseling zul je dezelfde smaak hebben waar ik het over heb. Het is een ervaring, existentieel. Het is geen speculatie…

Ik leer je niets zoals het doel van de wereld. Ik leer je alleen leven, liefde, vreugde. Ik wil niet dat je geobsedeerd raakt door de toekomst.
NU is mijn onderricht – als het een onderricht genoemd kan worden. In plaats van het een lering te noemen, zou ik het een gemeenschappelijk delen willen noemen.
In die zin ben ik geen leraar. Ik geef je geen doctrine zodat je jezelf aan de doctrine kunt aanpassen en een volgeling kunt worden.
Ik wil dat je mij wordt, geen volgeling.

Maar je bent zo gierig. Niet alleen in het geven: zelfs in het nemen ben je zo gierig. Om die gierigheid te verbergen filosofeer je op allerlei manieren – dat zijn strategieën. Je bent bang om te ontspannen.
Dus eerst was je gespannen vanwege geld, vanwege een beter huis, vanwege een betere baan, voor een mooiere vrouw. Nu ben je gespannen voor evolutie – hoe je verlicht kunt worden, hoe je een boeddha kunt worden?
Je hebt een flinke schop onder de kont nodig. Dat is precies wat er gebeurde…

Een groot zoeker, een filosoof, een denker, kwam bij Ma Tzu. Ma Tzu is een van de zeldzame zenmeesters.
En de filosoof vroeg – hij was professor aan een universiteit – hoe je verlicht kon worden, hoe je een boeddha kon worden.
Ma Tzu zei – hij zat in de tempel vlak naast een groot boeddhabeeld – hij zei: ‘Als we over zulke plechtige en serieuze dingen gaan praten, laten we dan op de juiste manier beginnen: eerst voor Boeddha buigen.’
Het leek zo juist om over het boeddha-zijn te praten, om over verlichting te praten … en Ma Tzu zei heel plechtig: ‘Je moet buigen voor Boeddha.’
Dus maakte de filosoof een buiging en Ma Tzu gaf hem een flinke schop, een geweldige schop onder zijn kont. En er gebeurde iets … niet alleen dat jullie lachen: de filosoof begon te lachen, omdat hij er de hele belachelijkheid van inzag. Zijn eerste satori – op dat moment kreeg hij een voorproefje van zijn boeddha-zijn.

Wat gebeurde er eigenlijk? Hij verwachtte zo’n schop niet van zo’n groot man, zo’n verlichte wijze. Zo iets verwacht je nooit.
Het was zo’n schok. Voor even stond zijn denken stil. Even kon hij helemaal niet denken. Dit was zo onverwacht.
Precies op dat moment buigen voor het boeddhabeeld terwijl Ma Tzu hem zo onverwacht een schop gaf – het was als een elektrische schok. Het moet tot in de diepste kern van zijn mind zijn doorgedrongen. Heel even stopt al het denken, stopt alle tijd… terwijl hij naar het boeddhabeeld kijkt.
Precies op dat moment, dat meditatieve moment, begon hij te lachen.

En jaren later zei hij steeds weer tegen mensen… mensen vroegen hem steeds: ‘Wat is er met jóu gebeurd? Want je bent nooit meer dezelfde geweest.’
En dan zei hij: ‘Er is iets vreemds gebeurd. Vanaf de dag dat Ma Tzu me schopte, ben ik niet meer gestopt met lachen. Altijd als ik weer voor Boeddha buig, moet ik weer aan Ma Tzu denken en is die schop er weer. Voor even stopt mijn denken en zie ik wat deze man bedoelt. Hij heeft me iets geleerd zonder ook maar één woord te gebruiken.’

Dat is precies wat jullie nodig hebbben: een schop onder je kont – een geweldige schop.
Jullie ZIJN boeddha’s! Jullie zijn het gewoon vergeten.
Jullie hebben alleen een herinnering nodig – geen evolutie!
Het is NIET dat je een boeddha moet worden.
Je BENT een boeddha, in slaap gevallen.
Iemand moet je een schop geven.
Iemand moet tegen je SCHREEUWEN.
Iemand moet je een klap geven.
En dat is het doel van een meester.
Ma Tzu is een meester.

Osho: Take it Easy, Talks on Zen Buddhism, Vol. 1 # 6.

Afbeelding: Wikimedia Commons.

Uit de serie 1001 verhalen van Shanti.

Vorige verhalen