Denk aan een bloem, een roos. Als je denkt, ben je gescheiden, is er een kloof, een afstand, een ruimte. Om te denken is ruimte nodig; om gedachten te laten bewegen is afstand nodig. Voel de bloem en de kloof verdwijnt, de afstand verdwijnt. Want voor het voelen is afstand de barrière. Hoe dichter je komt, hoe meer je voelt. Er komt een moment dat zelfs nabijheid een soort afstand lijkt – en dan gebeurt het smelten. Dan kun je de grenzen niet meer voelen tussen waar jij bent en waar de bloem is, tussen waar jij ophoudt en waar de bloem begint. Dan smelten de grenzen in elkaar: de bloem komt op een bepaalde manier in jou, jij komt op een bepaalde manier in de bloem.