Ik ben tegen schuldgevoelens – de schuldgevoelens die door de priesters zijn geschapen – maar er is een ander soort schuldgevoel, dat niet door de priester is geschapen. En die schuldgevoelens zijn zeer betekenisvol. Dat schuldgevoel ontstaat als je voelt dat er iets meer is in het leven en je werkt niet hard om dat te bereiken. Dan voel je een schuldgevoel. Dan heb je het gevoel dat je op de een of andere manier hinderpalen opwerpt voor je eigen groei — dat je lui bent, lethargisch, onbewust, slapend; dat je geen integratie hebt; dat je niet naar je bestemming kunt toewerken. Dan ontstaat er een schuldgevoel. Wanneer je voelt dat je de mogelijkheid hebt en je zet het niet om in de werkelijkheid, dan ontstaat er een schuldgevoel. Dat schuldgevoel is totaal verschillend.
Ik heb het niet over het schuldgevoel dat priesters in de mensheid hebben geschapen: eet dit niet, anders zul je je schuldig voelen; doe dat niet, anders zul je je schuldig voelen…. Ze hebben miljoenen dingen veroordeeld, dus als je eet, als je drinkt, als je dit en dat doet, ben je omgeven door schuldgevoelens. Ik heb het niet over dat schuldgevoel — dat schuldgevoel moet je laten vallen. In feite helpt dat schuldgevoel je om te blijven waar je bent. Die schuldgevoelens staan je niet toe de echte schuld in jezelf te kennen. Ze maken zoveel ophef over kleine dingen: je eet ‘s nachts en de Jains maken veel ophef — je bent schuldig, je bent een zondaar. Waarom heb je ‘s nachts gegeten? Of, je bent gescheiden van je vrouw of je man en de katholieken creëren een schuldgevoel in je — je hebt iets verkeerds gedaan. Het was niet verkeerd om met de vrouw samen te leven en voortdurend ruzie te maken, het was niet verkeerd om de vrouw te vernietigen en jezelf te vernietigen, het was niet verkeerd om de kinderen te vernietigen — alleen al tussen jullie twee werden ze verpletterd, hun hele leven werd op een verkeerde manier geconditioneerd…. Nee, dat was niet verkeerd, maar als je uit dat huwelijk stapt, als je uit die hel stapt, voel je je schuldig.
Deze schuldgevoelens staan je niet toe om de echte geestelijke schuld te zien, die niets te maken heeft met politiek, priesterschap, religie of kerk. Dat schuldgevoel is heel natuurlijk. Wanneer je ziet dat je iets kunt doen en je doet het niet, wanneer je ziet hoe potentieel je bent maar je verandert dat potentieel niet in actualiteit, wanneer je ziet dat je enorme schatten in je draagt als zaden die zouden kunnen bloeien, en je doet er niets aan en je blijft alleen maar in ellende – dan voel je een grote verantwoordelijkheid tegenover jezelf. En als je die verantwoordelijkheid niet nakomt, voel je je schuldig. Dit schuldgevoel is van enorm belang.
Ik ben hier; de bloem is hier. In Zen zeggen ze dat de bloem niet spreekt, maar ik zou dat willen tegenspreken. Ik zou willen zeggen dat de bloem ook praat, maar je hebt één ding nodig: je moet kunnen horen, je moet kunnen ruiken. De bloem heeft zijn eigen taal. Hij spreekt misschien niet in de taal die jij verstaat, maar jouw taal is een zeer plaatselijke taal. De bloem spreekt de universele taal.
Ik ben hier; kijk in mij, voel mij, probeer mijn geest in je op te nemen, laat mijn vlam dichter bij je komen. Elk moment kan er een sprong zijn — mijn vlam kan springen en je onverlichte kaars aansteken. Kom gewoon dichtbij, kom dichtbij… en als ik zeg dichtbij, bedoel ik meer en meer verliefd. Liefde is de enige nabijheid die er is; liefde is de enige intimiteit die er is. Het is geen kwestie van fysieke nabijheid, het is een kwestie van innerlijke intimiteit. Sta open voor mij, zoals ik open sta voor jou; wees beschikbaar voor mij, zoals ik beschikbaar ben voor jou. Wees niet bang, je hebt niets te verliezen… behalve je ketenen.
Osho, The Art of Dying # 10
Een psychoanalyticus en therapeut, Shepard, heeft een woord bedacht: ‘ontschuldigen’. Ik vind het een mooi woord. Echte religie is altijd een proces van ontschuldigen; valse religies zijn altijd een proces van schuldigen. Ze proberen je steeds schuldiger te maken: woede is er, lust is er, seks is er, hebzucht is er, gehechtheid is er, haat is er, liefde is er — en alles wordt veroordeeld. Je wordt schuldig, je begint je verkeerd te voelen; je bent verkeerd, je begint je veroordeeld te voelen, je begint jezelf te haten. Als je jezelf begint te haten zul je nooit in staat zijn God te vinden, omdat Hij zich in jou verbergt.
Laat alle schuldgevoelens vallen! Wat je ook bent, wie je ook bent, waar je ook bent, God heeft je geaccepteerd. Als God je heeft geaccepteerd, waarom zou je je dan zorgen maken? — Accepteer jezelf. Begin je leven te leven niet door middel van concepten; begin je leven te leven door middel van je gevoelens, emoties, je lichaam. Begin je leven te leiden alsof je nooit door een maatschappij bent gecorrumpeerd, alsof je net nieuw op de wereld bent gekomen, rechtstreeks uit Gods handen en niemand je iets heeft geleerd. Begin te leven: dat leven is het echte leven. Dan luister je naar je eigen hart, je luistert naar je lichaam. Je onderdrukt het niet, je probeert het te begrijpen; en door te begrijpen is transformatie mogelijk.
Osho, The Beloved, Vol 1 #7