Als je ‘de natuur’ zegt, sta je er dan los van? Als je er los van staat, zul je veel ketenen voelen. Waar je ook gaat, je zult merken dat de natuur ergens anders heen gaat. Als je kiest voor vrijheid ga je tegen de wetten van de natuur in. En als je met de wetten meegaat, kies je tegen vrijheid. Zie je het probleem? Het probleem is dat je jezelf ziet als afgescheiden van de natuur. Maar je maakt gewoon deel uit van de natuur. Als ik zeg dat je gewoon deel uitmaakt van de natuur, betekent dat, dat je los bent. Je bestaat niet afzonderlijk als een identiteit. De natuur kan zichzelf niet opsluiten. Natuurwetten zijn de wetten van de vrijheid.
Je hoeft alleen maar dat domme ego te laten vallen dat iedereen in zich draagt, dat overal tegenin gaat: het wordt avond en jij wilt dat het ochtend wordt. Natuurlijk gaat de natuur tegen je in! De natuur gaat niet tegen jou of iemand anders in. De natuur is gewoon zichzelf. Jij bent in je verbeelding gewoon losgekomen van de natuur.
Als het ochtend is, is het ochtend. Als het avond is, is het avond. Er is geen sprake van keuze. Laat de keuze vallen en je bent overal vrij. Vrijheid kan alleen keuzeloosheid zijn. Dus wanneer je jong bent, is het mooi; wanneer je een kind bent, is het mooi; wanneer je oud bent, is het mooi; wanneer je sterft, is het mooi — want je bent nooit gescheiden van het geheel, je bent slechts een golf in de oceaan. De golf in de oceaan kan zichzelf gaan beschouwen als een individu; dan komen er problemen. De golf in de oceaan ziet zichzelf nooit als afgescheiden, dus waarheen de oceaan haar ook brengt, zij beweegt zich gewillig, vreugdevol, dansend in die richting.
Een wolk in de lucht beweegt mee met de wind. Als de winden plotseling veranderen – ze gingen naar het zuiden en nu naar het noorden – zegt de wolk niet: ‘Dit is tegenstrijdig. We gingen naar het noorden, en zonder enige kennisgeving, zonder enig argument om te bewijzen dat we nu onze koers, ons pad, moeten veranderen en we naar het noorden moeten, is de wind naar het noorden gegaan.’ Nee, de wolk heeft geen moeite. Zij voelt zich niet geketend. Zij maakt deel uit van het geheel, één organische eenheid.
Kan je linkerhand tegen je rechterhand ingaan? Ja, je kunt je inspannen, maar toch kan hij er niet tegenin gaan. Je weet dat het pretentie is. Kunnen je ogen tegen je mind ingaan? Kunnen je benen gaan waar je niet heen wilt? Je bent een kleine, organische eenheid. Het universum is een grotere organische eenheid: wolken maken er deel van uit, oceanen maken er deel van uit, alles maakt er deel van uit.
Maar het ego creëert een scheidslijn: ‘Ik ben apart, ik ben speciaal. Ik ben hindoe, ik ben christen. Ik ben Amerikaan, ik ben Chinees.’ Je bent geen van deze dingen. Dit zijn slechts je conditioneringen. Anderen hebben je deze ideeën gegeven en jij hebt ze geaccepteerd. Nu wordt het een probleem. Als je opgroeit, groeit je ego. Het verzamelt steeds meer scheidslijnen.
En het ego is heel slim. Als het er eenmaal is, is het erg imperialistisch. Het wil zijn rijk zo groot mogelijk maken. Je huis wordt deel van je ego, je tuin wordt deel van je ego, je kinderen worden deel van je ego, je man, je vrouw worden deel van je ego. Je maakt een zeer denkbeeldig rijk, en dit rijk brengt je onvermijdelijk in conflict met de natuur. Maar jij bent de schuldige, niet de natuur.
Osho: From Death to Deathlessness # 30.