Zen mensen hebben altijd van de bamboe gehouden. De bamboe is hun symbool. En de reden? Hij is het hele jaar door groen. In elk seizoen is hij groen — regen, zomer, winter, hij is groen. Niets verandert hem. Hij leeft een soort van eeuwigheid. Zijn groenheid betekent zijn frisheid, zijn jeugd, zijn glans, zijn levendigheid. Hij verzamelt geen dood gewicht.
Ten tweede, hij heeft volle wortels in de grond, hij is zeer geaard. Ook dat is belangrijk om te onthouden. Een mens moet zeer geaard zijn. Wij zijn op de aarde en wij zijn van de aarde en wij zijn uit de aarde gemaakt. We moeten enorm geaard zijn. Maar heel weinig mensen zijn echt geaard; mensen zijn geworden als bomen die ontworteld zijn. En vooral jullie zogenaamde religies maken je erg ontworteld. Je begint in de hemel te leven, in de hoge hemel, en je vergeet de aarde. Sterker nog, jullie vergeten het niet alleen, het is jullie zelfs aangeleerd om er tegen te zijn. Je veroordeelt het. Hoe kan je geaard zijn als je de aarde veroordeelt?
Zen is heel erg gegrond in de wereld. Ze is niet tegen de wereld, ze is voorbij de wereld – onthoud dat. Ze leert je geen anti-wereldse religie, ze leert je een zeer wereldse religie en toch een zeer onwereldse. Ze zegt: wees in de wereld, maar wees niet van de wereld. Ze zegt niet: doe afstand van de wereld. Dat is ook mijn standpunt, vandaar mijn liefde voor Zen. We pulseren op dezelfde golflengte.
De bamboe is erg geaard. Hij gaat hoog de lucht in. Onmogelijk hoog hij gaat. Een bamboe is een dunne boom, maar hij verslaat vele bomen. Hij gaat heel hoog. Hij beweegt in de wind zonder angst omdat hij geaard is op aarde. Hij zingt duizend en een liederen in de lucht maar hij is niet tegen de aarde. Hij heeft vleugels, maar ook wortels.
En het derde, wat heel belangrijk is: bamboe is leeg van binnen. En dat is hoe de mens zou moeten zijn. Geworteld, elk seizoen groen, jong, fris, levend, levend, pulserend, stromend van energie, dansend, feestend, en toch leeg van binnen – gewoon leeg als een bamboe.
Osho, Zen: The Path of the Paradox.